Rondje fietsen...

We hebben enkel een tochtje gedaan van 16 km en een wandeling in het Glencoe national park. Het tochtje ging tot Ballachulish, een dorp helemaal gedomineerd door de leisteenmijn die er was. Tot eind 1950 werkten de arbeiders er grotendeels nog volgens de technieken van de vorige eeuw.  De wagentjes kwamen langs een helling beneden, werden gelost in wachtende schepen en gingen langs deze helling weer naar boven: In het Glencoe Park hebben ze een woning nagebouwd, gemaakt uit een houten frame, opgevuld met een mengsel van klei en koeienstront en afgewerkt met turfplaggen. Het dak is belegd met heide. En het weer? Tja, als je geen vier seizoenen op één dag gehad hebt, ben je niet in Schotland 🤣.

Smal... gelukkig zijn er 'passing places' en wachten de Schotten (of jij) properkes tot je elkaar kan passeren.  Dit geeft het vanuit de motorhome: En veel bochten! Met de motorhome, met de fiets... Links, rechts op en neer... Op en neer? Daar hebben we een verhaaltje over. Vanuit Lochcarron (daar was geen plaats, dus 't was van wat verder) willen we de "cattle pass" doen en tot Applecross aan zee fietsen en terug (5 augustus). 2 Belgen die een rally meededen met een ouwe Porsche verwittigen ons: heel steil, bochten, moeilijke passages zelfs met hun auto, extra eten en drinken meenemen... Toch maar niet met de fiets doen, was hun boodschap. De mietjes... Ok, het was geen 'wandelingetje in het park': 8 km klimmen aan één stuk, met een gemiddeld stijgingspercentage van 12%! Geen kattenpis! En dan nog terug ook, hé! Maar super mooi!!! Deze reis heeft Zweden van nr. 1 gestoten. Op het einde stonden er 72 km op onze teller en nu hebben w

Het had mooi kunnen zijn... Miezeren, mist en een super slechte weg. Eventjes een in-and-out, zoals wij zeggen, naar het meest westelijke puntje van Noord-Schotland, met zelfs een stukje overzet. Hoewel ik weer eens hoorde mompelen 'vanbos, waar kruipte gij weer met mijn, was het wel een, euh... interessante rit 😁

maar eerst nog even naar Hoy.  Een eiland dat een grote rol speelde tijdens de twee wereldoorlogen. Dat zag je al duidelijk onderweg aan de vele uitkijken en geschutstorens. Het Scapa museum in Lyness was ons einddoel. Ze bouwen daar wel serieus stevige daken met echte zware leien. Die leg je niet op je eentje, tenzij je Jerommeke heet 😁. 's Ochtends bewolkt en na het museum, voor de terugtocht weer zon en veel wind. Ik vond het museum de moeite waard (Nadine wat minder)! Een gesprekje met een tiener die bij het cafeetje aan de ferry binnenkwam, verliep wat moeilijk vanwege het ongelooflijke zware accent. Hij vroeg zich af waarom ik een nummerplaat had, hoe snel de fiets ging en dan uiteraard de onvermijdelijke vraag: wat kost dat ding 😉. Interessante dag, mooie tocht, dus een mooie afsluiter van ons Orkney-avontuur! Nu terug naar het (semi)vaste land en naar Balnakeil... Hoy

Wist je dat - we aftersun mee hebben, maar die nog niet moesten gebruiken? - we geen vatje wijn mochten kopen omdat het nog geen 10 u was? - onze fietsen toch weer heel wat bekijks hebben? - het leek alsof we op zee waren toen we uit het raampje keken en dat je zeeziek kon worden? - de sternen een uur lang een vlieg-duik-visshow gegeven hebben en dat ze meer vissen vingen dan de drie vissers? - er geen bomen zijn op de Orkneys? - de was hier altijd ophangt, zelfs als het regent?

Inverness Dag 1, zonder regen, brengt ons van onze weinig inspirerende camping (afbladderen de verf, vuile douches, onkruid overal, kortom zonder liefde) naar Loch Ness en terug.  Eens buiten Inverness waren de wegjes leuk, soms smal 😁, maar met bijna geen verkeer. Ergens nergens kom je dan een herdenkingsite van de clan McBain tegen.  Inverness dag 1 Dag 2, zonder regen, was de fietstocht nog mooier, met nog minder verkeer. Met maar een heeeel klein beetje hindernisjes 🤗. Pubs om te aperitieven zijn we ook op deze dag niet tegengekomen. wel weer enkele leuke caches! Inverness dag 2 Dag 3 vertrekken we uit Inverness, richting John O'Groats, het meest noord-oostenlijke punt van GB. Met een beetje regen, maar we zitten binnen 🤣! Achteruit op de ferry (!) en naar St Margaret's Hope, waar de Noorse koningin in 1289,  ziek toekwam om met Edward I te trouwen. De Orkney's werden trouwens als bruidschat, in onderpand, door de Noren weggegeven. Er zou nog een document zijn dat di