Rondje fietsen...

We hebben enkel een tochtje gedaan van 16 km en een wandeling in het Glencoe national park. Het tochtje ging tot Ballachulish, een dorp helemaal gedomineerd door de leisteenmijn die er was. Tot eind 1950 werkten de arbeiders er grotendeels nog volgens de technieken van de vorige eeuw.  De wagentjes kwamen langs een helling beneden, werden gelost in wachtende schepen en gingen langs deze helling weer naar boven: In het Glencoe Park hebben ze een woning nagebouwd, gemaakt uit een houten frame, opgevuld met een mengsel van klei en koeienstront en afgewerkt met turfplaggen. Het dak is belegd met heide. En het weer? Tja, als je geen vier seizoenen op één dag gehad hebt, ben je niet in Schotland 🤣.

Smal... gelukkig zijn er 'passing places' en wachten de Schotten (of jij) properkes tot je elkaar kan passeren.  Dit geeft het vanuit de motorhome: En veel bochten! Met de motorhome, met de fiets... Links, rechts op en neer... Op en neer? Daar hebben we een verhaaltje over. Vanuit Lochcarron (daar was geen plaats, dus 't was van wat verder) willen we de "cattle pass" doen en tot Applecross aan zee fietsen en terug (5 augustus). 2 Belgen die een rally meededen met een ouwe Porsche verwittigen ons: heel steil, bochten, moeilijke passages zelfs met hun auto, extra eten en drinken meenemen... Toch maar niet met de fiets doen, was hun boodschap. De mietjes... Ok, het was geen 'wandelingetje in het park': 8 km klimmen aan één stuk, met een gemiddeld stijgingspercentage van 12%! Geen kattenpis! En dan nog terug ook, hé! Maar super mooi!!! Deze reis heeft Zweden van nr. 1 gestoten. Op het einde stonden er 72 km op onze teller en nu hebben w

Het had mooi kunnen zijn... Miezeren, mist en een super slechte weg. Eventjes een in-and-out, zoals wij zeggen, naar het meest westelijke puntje van Noord-Schotland, met zelfs een stukje overzet. Hoewel ik weer eens hoorde mompelen 'vanbos, waar kruipte gij weer met mijn, was het wel een, euh... interessante rit 😁

maar eerst nog even naar Hoy.  Een eiland dat een grote rol speelde tijdens de twee wereldoorlogen. Dat zag je al duidelijk onderweg aan de vele uitkijken en geschutstorens. Het Scapa museum in Lyness was ons einddoel. Ze bouwen daar wel serieus stevige daken met echte zware leien. Die leg je niet op je eentje, tenzij je Jerommeke heet 😁. 's Ochtends bewolkt en na het museum, voor de terugtocht weer zon en veel wind. Ik vond het museum de moeite waard (Nadine wat minder)! Een gesprekje met een tiener die bij het cafeetje aan de ferry binnenkwam, verliep wat moeilijk vanwege het ongelooflijke zware accent. Hij vroeg zich af waarom ik een nummerplaat had, hoe snel de fiets ging en dan uiteraard de onvermijdelijke vraag: wat kost dat ding 😉. Interessante dag, mooie tocht, dus een mooie afsluiter van ons Orkney-avontuur! Nu terug naar het (semi)vaste land en naar Balnakeil... Hoy

Wist je dat - we aftersun mee hebben, maar die nog niet moesten gebruiken? - we geen vatje wijn mochten kopen omdat het nog geen 10 u was? - onze fietsen toch weer heel wat bekijks hebben? - het leek alsof we op zee waren toen we uit het raampje keken en dat je zeeziek kon worden? - de sternen een uur lang een vlieg-duik-visshow gegeven hebben en dat ze meer vissen vingen dan de drie vissers? - er geen bomen zijn op de Orkneys? - de was hier altijd ophangt, zelfs als het regent?

Inverness Dag 1, zonder regen, brengt ons van onze weinig inspirerende camping (afbladderen de verf, vuile douches, onkruid overal, kortom zonder liefde) naar Loch Ness en terug.  Eens buiten Inverness waren de wegjes leuk, soms smal 😁, maar met bijna geen verkeer. Ergens nergens kom je dan een herdenkingsite van de clan McBain tegen.  Inverness dag 1 Dag 2, zonder regen, was de fietstocht nog mooier, met nog minder verkeer. Met maar een heeeel klein beetje hindernisjes 🤗. Pubs om te aperitieven zijn we ook op deze dag niet tegengekomen. wel weer enkele leuke caches! Inverness dag 2 Dag 3 vertrekken we uit Inverness, richting John O'Groats, het meest noord-oostenlijke punt van GB. Met een beetje regen, maar we zitten binnen 🤣! Achteruit op de ferry (!) en naar St Margaret's Hope, waar de Noorse koningin in 1289,  ziek toekwam om met Edward I te trouwen. De Orkney's werden trouwens als bruidschat, in onderpand, door de Noren weggegeven. Er zou nog een document zijn dat di

Niet ver hier vandaan staat een vuurtoren, waar een cache ligt. Omdat we nog even tijd hadden, wilden we die nog even ophalen. Helaas, dat lukt dus enkel bij laagwater... Je ziet duidelijk het pad dat komt droog te liggen. Maar goed, de overblijfselen van het kasteel van stoute graaf Patrick waren ook de moeite. Birsay dag 1 Deze keer hadden we de getijdentabel geraadpleegd! Vikingen veroverden Orkney en bleven er tot hun koning overleed. Het noordoosten van het hoofdeiland heeft nog veel overblijfselen van die tijd. Ook op het vuurtoren-eiland. Na een lekkere lunch op weg naar de "standing stones". Hoe hebben ze die recht gekregen? Een grapjas tekende er 5000 jaar geleden ook een gezichtje in: graffiti avant la lettre 😉. Verder lange, rechte, saaie banen... Birsay dag 2 Laatste dag in Birsay. Zonder geocachen hadden we nooit geweten dat dit begin vorige eeuw, een natuurlijk haventje was. In de zomer bleven de vissersbootjes beneden liggen en in de wi

Kirkwall "Hot town, summer in the city.." Maar dan hier toch niet.... De Summertime is ver te zoeken. Maar hé, het is droog!!! 't Is een beetje zoeken naar wegjes die niet te druk zijn, want op de hoofdwegen mogen ze 60 rijden - mijl dus, dat is 97 km/u - en dat doen ze ook. De meeste chauffeurs zijn echter heel voorzichtig en houden veel afstand. En dan kom je plots, in het niets, een kerk/winkel/eetgelegenheid tegen! Scapa zal wel bij veel mensen een belletje doen rinkelen. In beide wereldoorlogen speelde het een belangrijke rol. In WWII lag de Britse vloot hier voor anker. En na een geslaagde U-boot aanval werden hier de Churchill-barriers opgeworpen om alles af te sluiten. De Duitsers brachten hun vloot naar hier, als oorlogsbuit, maar lieten de 52 schepen zinken. Een deel ligt hier nog steeds in de baai en die worden druk bezocht door duikers. Deel 2 volgt... Kirkwall 1 "Sitting on the dock of the bay, sitting in the morning sun" Maar dan toch hier niet...

Wist je dat... - het de moeite niet waard is om over de Schotse wegen naar huis te schrijven? Ai, nu deed ik het toch... - je hier rijk zou kunnen worden moest er statiegeld op blikjes en petflesjes zijn? - het weer volledig afgestemd is op ons? Enkel regen als we binnen zitten! - we nu op het Bught Caravan Park zitten! 't Zou beter Bucht Caravan Park heten... - er een Schotse term is die we meteen verstonden? Dry Stene Dike: de bijna verloren ambacht van het stapelen van muurtjes, zonder mortel. - we Nessie niet gezien hebben?

2 (semi) locals bezorgden ons 2 heerlijke dagen! We leerden Catherine, de lieve, enthousiaste vrouw van Stephen kennen en trokken met hen rond in en rond Edinburgh. In Dunkeld in the Whisky Box kregen 6 whisky's een eigen verhaal... wat ze nog beter deed smaken! Dan naar Edinburgh waar we ook Amanda ontmoetten, de winnaar van de Scottish Education Award 'Digital Innovator of 2023'. Exquise gezelschap!! We praatten ons verloren over onderwijs en technologie, over de problemen als Edu-trainer (die blijken overal hetzelfde 😉). Maar vooral, alle verhalen en de zorg die ze voor ons droegen waren fantastisch!  Een impressie: Vrienden en Edinburgh

Bij Anita hadden we, na haar verjaardagsfeestje, P&B (Park & Breakfast)Om 9u richting Hoek van Holland waar de boot vertrekt om 13:45. We stonden alleen wel aan de verkeerde kant van het zeekanaal 😁. Even stressen, maar we hadden tijd genoeg. Eens op de boot naar de lounge, waar we zetels gehuurd hadden voor de 6u30 durende overtocht. Wel full option: gratis drank, vers fruit, kaas met crackers, ... Diner was met uitzicht op zee... Na nog eens een paspoort controle, nu op Britse bodem, nog een uurtje richting noord, op zoek naar een camperplaats. Dat werden toch enkele uren 😉 tot een mix-vrachtwagen parking. Morgen richting Edinburgh. We zien wel hoever we geraken...

Yep, we zijn al volop aan het plannen! Schotland: land van de rollende r's... Nu Zeebrugge - Hull er niet meer is, is het wat zoeken naar de beste manier om over het Kanaal te geraken. 't zal Harwich worden... Vandaar naar Edinburgh waar we enkele dagen rondtoeren met Stephen Reid, die ons 'zijn Schotland' wil laten zien. Enkele dagen geleden, maakt hij kennis met Belgische bieren en een echt frietkot 😉 Dan trekken we naar het noorden. Hoe die trip er zal uitzien horen jullie later - we weten het zelf ook nog niet 😅

 De familie van Frankrijk was overgekomen: broer Luc (alé, die van Nadine en Anita) en Dany vergezelden ons samen met zus Anita en (alweer een) Luc voor een week-endje Schalkhoven. Super weer, super gezelschap en dankzij Anita ook super fietstochten! Het werd een week-endje van "klinken op mijn gezondheid". Ik word op z'n minst 103!!! Een overzicht. Klik op de foto: