Rondje fietsen...

Dat is nodig... Na 24u thuis voelden we de drang weer opkomen. Een cache-weekendje in Nieuwpoort heeft ons genezen. En week-endje Nieuwpoort om ons verlof af te sluiten is al traditie geworden en tradities mag je niet doorbreken. Hiervan zijn er trouwens nog enkele leuke foto's, die komen later nog wel! Nu proberen we al om 48u thuis te blijven... ;-) De Zweedse pantoffeltjes staan klaar voor een veulgende keur... Voor de numbercrunchers: - gemiddeld verbruik 10.6 l diesel (dat was vooral in Zweden waar je op veel plaatsen niet meer dan 100km/u mag rijden. Bij 110 km/u ligt het verbruik op ong. 11 l en bij 120 km/u op ong 12 l) - net iets minder dan 5000 km gereden - 6 verschillende campings aangedaan (waarvan 4 met een Nederlander er in!) - 1 eland gezien, verschillende reetjes, 1 das en veel Zweedse platvossen - een ontelbaar aantal muggenbeten opgelopen - 1 vishengel en 1 rubberboot (kano, kayak) gemist - op het einde móésten we wel naar huis komen, want onz

De laatste dag, .......... het moet er toch eens van komen. De koningin haar buitenverblijf ligt hier op 10 km van de camping en we konden het niet laten om even een bezoekje te brengen. Na de koffie, mochten we een kijkje nemen in haar mooie tuin en ja ...... ook een paar caches meepikken. Een tochtje met de boot op haar meer ging net niet (teveel wind), maar we mochten, haren in de wind, even genieten op haar steiger in het water om tot rust te komen. Gisteren was het trouwens ook heel gezellig:

Rararara, ........ waar is de 1000ste cache?

..er næsten overstået, men vi stadig nyde de sidste dage . En stat-cachen kan ook leuk zijn, als het in de juiste omgeving is: 40 caches op 20 km in een prachtige omgeving! Onze langste reeks: 24 dagen aan één stuk en onze beste maand is juli 2012 met 135 caches. Opdat de muggen niet in zijn oren zouden bijten...

... meerdere keren per dag, denken we aan jullie ;-)

Yep, we hebben hem (haar?) gezien! Op de weg naar Christina, de Zweedse die ons uitnodigde in haar 200-jaar oude, traditionele huis, kwam hij (zij?) even langs lopen. Natuurlijk hadden we net dan geen fototoestel bij de hand... Naar Christina rijden was al een avontuur op zich. Ze had ons een wegbeschrijving meegegeven en er aan toegevoegd: "als je op het laatste stukje denkt dat je verloren gereden bent, dan ben je er bijna". En inderdaad, de weg naar haar huis startte aan een slagboom (we reden toen al een 8-tal km op een gravelweg) en kronkelde nog 2 km door de bossen, een karrenspoor breed. Dit was nog het brede stuk... En net achter het bochtje, waar Nadine juist zei: "Luk, keer terug, de weg is hier zelfs overgroeid met gras!" : We wandelden twee en een half uur door de bossen langs het meer (allemaal op haar 'stukje' grond), aten zelfgebakken chocoladecake op de steiger en eindigden met een emmer vol verse cantharellen, braambessen, een

... hebben we gevaren voor één geo-cache en een DNF! Maar het was een mooie tocht, langs 4 verschillende meren, waar we af en toe ook een stukje over de weg moesten... Eén cache maar, maar wat voor eentje. Die stond aangeduid met terrein 4 maar dat mocht van mij gerust een terrein 7 zijn, zeker met zoveel wind! Een dertig meter lange apenbrug: 3 staalkabels naar de overkant en halfweg een tag met coördinaten er op. Nadine wilde die ook wel doen... tot we er aan kwamen! En dit is vanop het eilandje (waar we speciaal voor omgevaren zijn) en waar de DNF lag...  Ik vraag me hoe erg onze spieren morgen zullen protesteren na deze tocht! Nu de home-made wokschotel!

We doen het een beetje anders... Omdat er teveel wind was vandaag stelde de eigenaar voor om het kanotochtje een dag uit te stellen (vooral omdat we anders tegen wind naar de camping moesten komen na het cachen op de eilandjes). Dus zijn we dan vandaag gaan fietsen (een serieze, zware tocht - steil bergop en veel te weinig bergaf - van 35 km) en doen we morgen de kanotocht. 't Was toch weer een mooie tocht met de grootste rots (een overblijfsel uit de ijstijd) van het natuurpark en Nadine die op de metro stond te wachten: En de rest van de plannen zijn ook wat gewijzigd door de ontmoeting met Christina, een vlotte Zweedse dame (een globetrotter) die ons na een leuke babbel uitnodigde om haar 200 jaar oude huis, ergens in het midden van nergens, te komen bezoeken. Dat doen we dus! Vrijdag gaan we bij Christina op bezoek (mijn das ligt al klaar ;-)) en we overnachten aan haar huis. Zaterdag zakken we dan stilaan af richting Denemarken, met waarschijnlijk nog een tussenst

... die eekhoorns. Ze kunnen niet eens eten zonder iets te laten vallen. Om 5u 's ochtends beginnen ze aan hun ontbijt van dennenappels en laten stukjes vallen... op het dak van onze Louis. En dat horen we, alsof er iemand steentjes op het dak gooit. Goed, de nachtrust was dan maar wat korter. In de voormiddag hebben we een poging gedaan een cache te bereiken, maar we geraakten niet eens in de buurt. Dan maar het plan opgevat om hem vanop het water te doen! Morgen dalen we met een kano 4 meren af, tot het grote meer Unden, waar ook nog enkele caches liggen die enkel bereikbaar zijn met een boot of als het meer toegevroren is (maar zolang blijven we hier niet ;-)) Vóór ons avondmaal, Scampi Cardinale met champignons, nog een korte cache-wandeling gedaan, waar deze slak ook aan zijn  (haar?) champignon bezig was... Sorry... het filmpje krijg ik niet online ('t was nochtans een leuk), je zal het met de foto moeten stellen:

Balen is een dorp in de Kempen en een werkwoord. In dit geval gaat het om het werkwoord... Onze Colorado GPS heeft de geest gegeven: dat wil zeggen geen fietsroutes meer, geen geocaches meer, en da's dus balen! Alle mogelijke oplossingen uitgeprobeerd... niks hielp. Dan maar op zoek naar een nieuwe (we gingen toch al een tweede aanschaffen zodat eentje de fietsroute kon volgen en de andere de geo-caches). Maar waar vind je een GPS in het hol van Pluto??? Juist, nergens! Zelfs even heen weer naar Mora, de naburige stad (50 km verder) bracht niks op... Dan naar Karlstad, het grote winkelcentrum in de stad, ongeveer op onze route naar het zuiden. Na wat navraag toch nog eentje (de laatste!) gevonden: een Etrex 20. Bijlange niet de kwaliteit van mijn Colorado (er is/was gewoon geen betere), maar we moeten het er mee stellen... Kabouter Nadine en haar nieuwe GPS  Groot was onze verwondering dat de camping in Tived, waar we naar toe wilden, volgeboekt was! In het noorden hadde

23, 45, 38 Dat is het aantal km dat Erika (Erika Helgasdottir, onze gps verandert van naam naargelang het land waar we door rijden) aangeeft voor de eerstvolgende afslag. En de eerste is dan ook pas zoveel km later! En toch slaag ik er dan in om de afslag voorbij te rijden, tot twee maal toe... To fiskekort or not to fiskekort Een viskaart heb je nodig om hier te mogen vissen. De Petriek die is hier al over de tong gegaan... Ik ben al drie keer van plan geweest mij een vislijn te kopen en telkens is het er niet van gekomen (Nadine wist me steeds af te leiden...). Vissen is hier de nationale sport (naast gras afrijden) en een Outdoor winkel is een winkel met alleen maar verschillende vislijnen, vishengels, visaas, visbotten, vishemden, enz. De Petriek zou hem hier amuseren (en mij eens deftig kunnen leren vissen...).

't Zal een beetje minder zijn met berichtjes... Op de camping is geen internet. Eerst moeten we naar de winkel in het dorp een sleutel gaan huren voor SEK 20 (€ 2,3!). Dan naar het witte gebouw aan het water, naast de kerk. Bleek de bibliotheek te zijn. Met de sleutel naar binnen, de trap op naar het computerlokaaltje. En hier kunnen we op internet. En voor 18u moeten we terug zijn, want dan sluit het winkeltje! Je ziet, een heel gedoe om een berichtje te posten. Je zal het dus even moetn stellen met wat je nu hebt. Herlees alles nog eens, bekijk de foto's nog eens en binnen een dag of twee hebben we genoeg materiaal om nog eens tot hier te komen om alles online te zetten ;-) Tot binnenkort!

We horen wel veel over de fauna in Zweden, maar tot nu toe hebben we er nog niet veel van gemerkt, op een reetje na en een zalm... die lag deze avond op ons bord, in mootjes. Verder heeft onze uitdrukking een "in en out" (eventjes heen en terug) een andere dimensie gekregen. We zouden 'eventjes heen en weer' gaan voor een cacheke... niet meer dan 550 meter... We zijn gestart op 125m hoog en een uur (!) later waren we op 350m hoog. We zijn dus zomaar even 225 meter gestegen op die 550 meter... Pffff, zweten! En muggen! Leve onze antimuggenstick, die zou je hier niet kunnen missen. Als beloning hebben we dan toch de cache vlotjes gevonden. Er lag er nog eentje 500 m verder, maar 'it's one without a trail'... die hebben we dan maar niet gedaan ;-) Morgen verhuizen we. Omdat we een week voorop zitten op ons oorspronkelijke planning, gaan we ons reisschema wat aanpassen en niet de volledige westkust naar beneden reizen, maar nog een tussenstop van e

Net geen 900 caches! Maar een trip van 20 km, maar wat een leuke caches! Eentje heette Zweedse vlag (de cache zat in de holle steel van de vlag). En wie mocht dat doen? Eentje bij een dode boom waar gaatjes in gemaakt waren. Met drie stokjes telkens een gaatje hoger te steken, kon je helemaal tot bovenaan klimmen om de cache te veroveren. En wie mocht dat doen? Bij een andere moest je een blok hout omhoog heffen  (de tip was 'Lyft') en dan kwam er in een andere boom een koker naar beneden. En wie mocht dat doen? Het landschap hier is heel wat afwisselender dan de vorige streek. Morgen (donderdag) trekken we door naar Mora. 't Schijnt dat het daar heel mooi is. Hoewel hier is het ook mooi (en rustig - we stonden gisteren helemaal alleen op de camping!)

 In Zweden is het meer: meer bossen, meer gravelweg, meer meer. Je fietst er niet langs een meertje, maar kilometers langs een meer. Het is niet een gravelwegje, maar kilometers gravelweg. Het gaat hem niet om een bos, maar om kilometers bos. Die uitgestrektheid maakt het machtig rustig, maar ook voor een fietser een beetje (ik durf het woord bijna niet gebruiken) eentonig. Na onze laatste fietstocht in Falkudden (toch al weer 55 km bijeengetrapt) en nog een 14-tal caches (bijna allemaal met als hint: 'under'), trekken we meer naar het noorden. We golven (zeg maar klimmen op sommige momenten) Västernorrland binnen, naar Traporten. Weer een bijna lege camping en weer uitgebaat door Nederlanders. We zullen zien wat het wordt met het fietsen: er zijn hier zowel langlaufpistes als alpineskipistes: 't is hier dus heel wat bergachtiger! Ontmoeting van de dag: 2 Belgen die hier in een onooglijk gat een ijsjesbar begonnen zijn in een oude kerk. Ze hadden nog nooit ijs gemaakt

Die twee kunnen hier rijk worden in Zweden! We zijn vandaag 340 km meer naar het noorden getrokken waarvan 280 km langs een snelweg, helemaal afgezet met draad, aan beide zijden! Om al die elanden en beren tegen te houden... Elanden hebben we tot nu toe alleen maar gezien op waarschuwingsborden. Het favoriete tijdsverdrijf van de Zweden is 'doughnuts' maken op straat. Kilo's rubber plakken op het asfalt waar ze probeerden met hun auto de mooiste rondjes te maken en de meest slingerende remsporen neerplakten.

Deze ochtend banden vervangen (een klein gaatje in de binnenband en een nogal versleten buitenband... een wonder dat die Schwalbe's het uithouden met zo'n scheuren (jaja, correct) er in). Verder het rustig aan gedaan: enkele cachkes (een stuk of 10) en wat gekookt, gelezen, ... Toch weer een leuk tochtje gedaan en een echte das gezien! Veul meuggen

Tja, brood en melk is hier deurder (kost hier bijna het dubbele van bij ons). Een steak bearnaise met frietjes, in het toeristisch centrum van Stockholm: € 21, een Leffe €7, ne spa (33 cl) € 4... De rest van de producten is zo ongeveer hetzelfde of iets duurder. Het sprookje dat Zweden onbetaalbaar deur is, klopt dus niet helemeul. Trouwens je hoort hier dus ook bijna geen 'eu-s' in hun taal.Da's dus ook weer iets dat we naar fabeltjesland kunnen verweuzen... PS: ik zet even de optie om te reageren op de blogs open, maar zodra er teveel spam zou binnen komen, gaat het zaakje terug dicht en moet je aanmelden met een Gmail-adres om opmerkingen te kunnen posten.

In het midden van het overvolle Stockholm zie je dan ook dit... (ik weet het, ik herhaal het steeds: hadden we niet gecached dan hadden we dit ook nooit gezien...)   Zelfs in de smalste steegjes van Gamla Stan, het oude stadsgedeelte van Stockholm, is er plaats voor een terrasje, van één stoel breed: En dan laten we de drukte van de stad achter ons en hebben we dit als zicht aan de voorzijde: en dit aan de achterzijde van Louis: Na een verkenningstochtje van een tiental km (en uiteraard enkele caches) hebben we een onweer over ons hoofd gekregen. De luifel dicht, tafel en stoeltjes binnen en het even uitzingen... En zoals het mit en pit betaamt, Els en Leen, in bed om 21u30 ;-)) Deze ochtend (20/07) echter een stralend zonnetje, ontbijt buiten met zicht op Dalälven. Een fietstocht van 40 km brengt ons stilte... (man, man, hier hoor je echt niks!), kilometers gravel-weg en geen verkeer. Water en veerb