Rondje fietsen...

Nog "gauw" even de Klausenpas op en een afspraakje met onze "familie"... Nu ja, gauw? Het was toch af en toe even nauw! Maar dan een perfecte wandeling gedaan: niet te veel hoogtemeters, enorm gevarieerd (alpen, gletsjers,...), super gezelschap, een ideale aprés-wandeling... wat moet een mens nog meer hebben?   Oh ja, 2/08 is de nationale feestdag in Zwitserland en dan is er overal, maar dan ook overal vuurwerk. Op dat moment kijken de Zwitsers even niet naar de luchtvervuiling, want dan hangt er zoveel rook van de vuurpijlen, dat het vliegveld van Zurich in de problemen komt ;-) En dan nog even Toul, aan de Moezel. 141 cachtes op een tour van 34 km???? Na 35 caches sloegen we er al een paar over (om de 200 m stoppen voor een weggesmeten potje is dan niet meer leuk) om dan om de 10 er nog een op te pikken. Da dag daarna hadden we de super-mooie en gevarieerde tocht "Les voies vertes" We naderen de 4000... En nog even la

De laatste trip: door de zoutwinningen van Guérande (rinkelt er een belletje?) Indrukwekkende vlakte waar de paludiers met de hand gemiddeld 90 à 100 ton (!) zout winnen, per jaar. Met de hand, hé! En als je dan iets met koken hebt en er staat midden in de vlakte een kraampje, met mensen met een verhaal, dan koop je zout natuurlijk! Gravad lax! Here we come!      

Ondanks wat rugproblemen toch nog een mooie fietstocht gedaan langs een grottenstelsel dat eigenlijk heel wat woningen omvatte, zonnebloem tussen de zonnebloemen en in afwachting van de trein naar Brussel voor Sofie, nog een bezoekje aan Angers: Dan naar de kust: nostalgie van 40 jaar terug toen Nadine hier wedstrijden kwam winnen: Saint-Michel-Chef-Chef, La Baule, ... Maar behalve veel drukte, vonden we hier niks meer terug van toen. Niet getreurd, er is nog een mysterieus binnenhaventje, goed weer en af en toe een glaasje! En overal caches, natuurlijk.... Hier was de tip: aan de voet van de grote steen... het lag er vol grote stenen!!!

Na een ostéopathe Francais, een weer mooie fiets-cache tocht met kastelen op de meest onverwachte plaatsen, een traktatie van Sofie: Een driegangen-menu voor 19 €... Dat kan alleen hier ;-) Dank u wel, Sofie!!!

Er zijn er veel, heel veel. Ongeveer elk dorpje langs de Loire heeft zijn château(tje) - of op zijn minst een kerk uit de twaalfde eeuw! Er zijn grote en kleintjes, imposante en exposante (da's niet correct zeker? ;-) ) Intacte en extacte (je weet wel wat ik bedoel...). Als ik dan in een kasteel ben, moet ik natuurlijk op zoek naar de keuken. Wel in dit geval was er een ganse batterij keukens... eentje voor de koning, eentje voor de koningin, eentje voor de graaf, eentje voor de hofhouding, eentje voor de bedienden, eentje.....  En dan de Loire: eenmaal breed en 'onoverzwemmelijk' en dan weer kan je van zandbank naar zandbank naar de overkant...   Maar de fietswegen zijn altijd afwisselend: rivier, bos, asfaltwegjes, kleine dorpjes, met kunst er langs, zandwegjes, bijna altijd autoluw. Ze doen hun best, die Fransen langs de Loire... En, alweer, komen we op kleine, opmerkelijke plaatsjes, waar we nooit zouden langs gekomen zijn als w

Fietsen... check Gas....check Zeteltjes en tafel... check Ijskast... chack Diepvries... check Al de rest... check Loire: here we come of beter Loire: nous arrivons!

De dardennen... Tot nog toe hadden we nog niet veel aandacht besteed aan onze Ardennen. Tot nu! Een verlengd week-endje op een super cp in Rochehaut (Le Palis - met reservatie). Het gezelschap was weer fantastisch, de fietstochten super en de ladderwandeling afmattend ;-) Bleek zelfs dat we een stuk van die ladderwandeling met de fiets gedaan hebben ;-) Dat is pas avontuur ;-) En allemaal dankzij.... (in koor): "het GEOCACHEN"

hebben we de laatste dag skiën achter de rug. De pistes begonnen zwaar te liggen, vooral onderaan. Maar niet getreurd, een langlauftocht naar het wafelhuisje stond al gepland. Katrien, Hedda, nichtje Rien en opa Hugo deden de tocht met de ski's en Nadine, neef Pepijn oma Marleen en ik gingen met de langlaufskis (sneeuwschoenen in het geval van Marleen). Was er toch ene zijn langlaufschoenen vergeten zeker.... Hup, terug de auto in, schoenen gaan oppikken en de andere drie gingen al op weg. Toen ik terug kwam gauw naar Lilastugan gespurt (de eerste 500 m liep dat voor geen meter) en na 20 minuten kwam ik daar toe. De skiërs zaten al een wafeltje te smullen, maar van de drie langlaufers, die eerst vertrokken waren, geen spoor te bekennen! Ze waren gewoon de verkeerde richting gestart en waren aan het pijltje Lillastugan 3km teruggekeerd (het was maar 1,5 km van de parking waar we gingen vertrekken). Vriendelijke mensen wel, want ze hadden pijltjes voor mij achter gelaten :-D

... lag alles wit 's morgens! Zowel gisteren als vandaag (zaterdag). En wij dan visioenen van perfect gerolde pistes, zoevend over 20 cm verse, zachte sneeuw.... Kadang!!! Visioen kapot.... De Zweden doen niet aan pistes rollen. Er staan niet eens nummertjes op hun pistes, zodat toeristen niet weten waar ze zijn. Waarschijnlijk vinden ze er nog een paar, als alle sneeuw weg is, ver uitgehongerd en hopeloos verloren geskied tijdens de winter ;-) Wel grappig dat je hier dus kan skiën op een hoogte van 670m! We hadden wel het geluk dat Mats en Katrien met ons eens gaan skiën waren en zij hadden ons laten zien, welke pistes de moeite waren.Tussen (  ), die dag skiën met die twee telde wel voor twee dagen skiën met ons twee! 25 cm nieuwe sneeuw, door de wind opgehoopt Een "piste" door de bosjes naar Bjornen 's Avonds mochten we dan de lente meevieren op een Zweeds lentefeest (lees: Katrien-haar-verjaardag-maar-ze-wil-dat-zo-niet-noemen-feest)

Het is toch anders.... De hoogteverschillen zijn niet zo groot en de pistes zijn iets minder steil. Hoewel, als we de wereldcup-afdaling zien...! Doordat er nergens hoge bergen in de weg staan, is het uitzicht super! En het weer was goed, wat wil je nog meer!!! 's Middags worden we óók in de watten gelegd: we moesten geen lunchpakket meesjouwen, want er werden hotdogs gegrild. In onze mond stoppen moesten we zelf nog doen ;-) En dan samen skiën: Fika!

... moet er toch iets zijn ;-) Met Guido en zijn Ulm omgekeerd tijdens de landing, deze zomer met een parapente tegen een rots geknald bij het opstijgen, naar Duved in Zweden en bij de landing het bericht gekregen dat onze bagage nog in Brussel stond. Nu ja, ze beloofden dat de bagage er de volgende dag zou zijn en dan valt alles nog wel mee ;-) Veel mist in Brussel, een uur vertraging Snel boven de wolken... Zweden: water en bossen En dan meteen even de skipiste verkennen, samen met Hugo en Marleen,  de ouders van Katrien en de twee kleinkinderen. Yep, verlichte skipistes Straks ons skimateriaal gaan halen en dan wachten op onze skibroeken, de helmen, handschoenen, tandpasta.... ;-)