Rondje fietsen...

Maar de volgende ochtend… En dan naar de meest speciale watervallen van de wildernisroute. Ok, mooi maar wildernis???Een grote parking, een eethuisje voor de toeristen, en inderdaad een mooie waterval … Nee, wildernis zie je hier maar als je van de wildernisroute afwijkt… Zoals op onze cachetour. Dit was echt in het midden van niets.... Waar we toch nog eens probeerden elanden te spotten: Maar helaas, het enige wat we vonden op onze rit (die trouwens meer dan de helft, over een grindpad liep), was een oude school waar een tweedehands-verkoop was (’loppis’)en fika. We waren er als fietsers echt de vreemde eenden in de bijt en werden dus ook enorm bekeken... 56 km voor 7 caches! Waarvan eentje helemaal bergop tot de weg eindigde – en die er dan nog eens verdwenen was, volgens de vriendelijk Zweed die er woonde. Maar het etentje in ons privé-‘restaurang’, maakte alles goed! Neem hier maar eens een voorbeeldje aan, Kevin en Patrick!

Omdat we nu al een tijdje geen wifi hebben is dit een logje van enkele dagen. De laatste dag in Noorwegen en de eerste in Zweden (26-07 tot 29-07). We zoeken steeds naar een mooi plekje “in het wild”, waar we aan een meertje kunnen staan, met verder niks (tot nu toe het Walhalla nog niet gevonden!). Een wegeltje eindigend met een gapahuken leek ons ideaal. We konden er zelfs even een ‘lijntje leggen’ (heeft niks met een wit poeder te maken, hé!). We hadden gepland een vuurtje te stoken met het voorziene hout (de bijl heeft zijn eerste keer dienst gedaan om wat hout te kleinen), tot de regen een stok in de wielen stak…   In het Noorse Vega was het stil, maar toch zit je nooit ver van een huis of een weg. In Zweden is het echt nog stiller! Geen huizen geen wegen, enkel kilometers lange meren en bossen. Nu ja, langs de wildernisroute is het wat minder stil dan. Een vrij toeristische route, waar heel wat mensen langs reizen. Op bijn