Rondje fietsen...

Dat is nodig... Na 24u thuis voelden we de drang weer opkomen. Een cache-weekendje in Nieuwpoort heeft ons genezen. En week-endje Nieuwpoort om ons verlof af te sluiten is al traditie geworden en tradities mag je niet doorbreken. Hiervan zijn er trouwens nog enkele leuke foto's, die komen later nog wel! Nu proberen we al om 48u thuis te blijven... ;-) De Zweedse pantoffeltjes staan klaar voor een veulgende keur... Voor de numbercrunchers: - gemiddeld verbruik 10.6 l diesel (dat was vooral in Zweden waar je op veel plaatsen niet meer dan 100km/u mag rijden. Bij 110 km/u ligt het verbruik op ong. 11 l en bij 120 km/u op ong 12 l) - net iets minder dan 5000 km gereden - 6 verschillende campings aangedaan (waarvan 4 met een Nederlander er in!) - 1 eland gezien, verschillende reetjes, 1 das en veel Zweedse platvossen - een ontelbaar aantal muggenbeten opgelopen - 1 vishengel en 1 rubberboot (kano, kayak) gemist - op het einde móésten we wel naar huis komen, want onz

De laatste dag, .......... het moet er toch eens van komen. De koningin haar buitenverblijf ligt hier op 10 km van de camping en we konden het niet laten om even een bezoekje te brengen. Na de koffie, mochten we een kijkje nemen in haar mooie tuin en ja ...... ook een paar caches meepikken. Een tochtje met de boot op haar meer ging net niet (teveel wind), maar we mochten, haren in de wind, even genieten op haar steiger in het water om tot rust te komen. Gisteren was het trouwens ook heel gezellig:

Rararara, ........ waar is de 1000ste cache?

..er næsten overstået, men vi stadig nyde de sidste dage . En stat-cachen kan ook leuk zijn, als het in de juiste omgeving is: 40 caches op 20 km in een prachtige omgeving! Onze langste reeks: 24 dagen aan één stuk en onze beste maand is juli 2012 met 135 caches. Opdat de muggen niet in zijn oren zouden bijten...

... meerdere keren per dag, denken we aan jullie ;-)

Yep, we hebben hem (haar?) gezien! Op de weg naar Christina, de Zweedse die ons uitnodigde in haar 200-jaar oude, traditionele huis, kwam hij (zij?) even langs lopen. Natuurlijk hadden we net dan geen fototoestel bij de hand... Naar Christina rijden was al een avontuur op zich. Ze had ons een wegbeschrijving meegegeven en er aan toegevoegd: "als je op het laatste stukje denkt dat je verloren gereden bent, dan ben je er bijna". En inderdaad, de weg naar haar huis startte aan een slagboom (we reden toen al een 8-tal km op een gravelweg) en kronkelde nog 2 km door de bossen, een karrenspoor breed. Dit was nog het brede stuk... En net achter het bochtje, waar Nadine juist zei: "Luk, keer terug, de weg is hier zelfs overgroeid met gras!" : We wandelden twee en een half uur door de bossen langs het meer (allemaal op haar 'stukje' grond), aten zelfgebakken chocoladecake op de steiger en eindigden met een emmer vol verse cantharellen, braambessen, een

... hebben we gevaren voor één geo-cache en een DNF! Maar het was een mooie tocht, langs 4 verschillende meren, waar we af en toe ook een stukje over de weg moesten... Eén cache maar, maar wat voor eentje. Die stond aangeduid met terrein 4 maar dat mocht van mij gerust een terrein 7 zijn, zeker met zoveel wind! Een dertig meter lange apenbrug: 3 staalkabels naar de overkant en halfweg een tag met coördinaten er op. Nadine wilde die ook wel doen... tot we er aan kwamen! En dit is vanop het eilandje (waar we speciaal voor omgevaren zijn) en waar de DNF lag...  Ik vraag me hoe erg onze spieren morgen zullen protesteren na deze tocht! Nu de home-made wokschotel!

We doen het een beetje anders... Omdat er teveel wind was vandaag stelde de eigenaar voor om het kanotochtje een dag uit te stellen (vooral omdat we anders tegen wind naar de camping moesten komen na het cachen op de eilandjes). Dus zijn we dan vandaag gaan fietsen (een serieze, zware tocht - steil bergop en veel te weinig bergaf - van 35 km) en doen we morgen de kanotocht. 't Was toch weer een mooie tocht met de grootste rots (een overblijfsel uit de ijstijd) van het natuurpark en Nadine die op de metro stond te wachten: En de rest van de plannen zijn ook wat gewijzigd door de ontmoeting met Christina, een vlotte Zweedse dame (een globetrotter) die ons na een leuke babbel uitnodigde om haar 200 jaar oude huis, ergens in het midden van nergens, te komen bezoeken. Dat doen we dus! Vrijdag gaan we bij Christina op bezoek (mijn das ligt al klaar ;-)) en we overnachten aan haar huis. Zaterdag zakken we dan stilaan af richting Denemarken, met waarschijnlijk nog een tussenst

... die eekhoorns. Ze kunnen niet eens eten zonder iets te laten vallen. Om 5u 's ochtends beginnen ze aan hun ontbijt van dennenappels en laten stukjes vallen... op het dak van onze Louis. En dat horen we, alsof er iemand steentjes op het dak gooit. Goed, de nachtrust was dan maar wat korter. In de voormiddag hebben we een poging gedaan een cache te bereiken, maar we geraakten niet eens in de buurt. Dan maar het plan opgevat om hem vanop het water te doen! Morgen dalen we met een kano 4 meren af, tot het grote meer Unden, waar ook nog enkele caches liggen die enkel bereikbaar zijn met een boot of als het meer toegevroren is (maar zolang blijven we hier niet ;-)) Vóór ons avondmaal, Scampi Cardinale met champignons, nog een korte cache-wandeling gedaan, waar deze slak ook aan zijn  (haar?) champignon bezig was... Sorry... het filmpje krijg ik niet online ('t was nochtans een leuk), je zal het met de foto moeten stellen: