Rondje fietsen...

hebben we de laatste dag skiën achter de rug. De pistes begonnen zwaar te liggen, vooral onderaan. Maar niet getreurd, een langlauftocht naar het wafelhuisje stond al gepland. Katrien, Hedda, nichtje Rien en opa Hugo deden de tocht met de ski's en Nadine, neef Pepijn oma Marleen en ik gingen met de langlaufskis (sneeuwschoenen in het geval van Marleen). Was er toch ene zijn langlaufschoenen vergeten zeker.... Hup, terug de auto in, schoenen gaan oppikken en de andere drie gingen al op weg. Toen ik terug kwam gauw naar Lilastugan gespurt (de eerste 500 m liep dat voor geen meter) en na 20 minuten kwam ik daar toe. De skiërs zaten al een wafeltje te smullen, maar van de drie langlaufers, die eerst vertrokken waren, geen spoor te bekennen! Ze waren gewoon de verkeerde richting gestart en waren aan het pijltje Lillastugan 3km teruggekeerd (het was maar 1,5 km van de parking waar we gingen vertrekken). Vriendelijke mensen wel, want ze hadden pijltjes voor mij achter gelaten :-D...

... lag alles wit 's morgens! Zowel gisteren als vandaag (zaterdag). En wij dan visioenen van perfect gerolde pistes, zoevend over 20 cm verse, zachte sneeuw.... Kadang!!! Visioen kapot.... De Zweden doen niet aan pistes rollen. Er staan niet eens nummertjes op hun pistes, zodat toeristen niet weten waar ze zijn. Waarschijnlijk vinden ze er nog een paar, als alle sneeuw weg is, ver uitgehongerd en hopeloos verloren geskied tijdens de winter ;-) Wel grappig dat je hier dus kan skiën op een hoogte van 670m! We hadden wel het geluk dat Mats en Katrien met ons eens gaan skiën waren en zij hadden ons laten zien, welke pistes de moeite waren.Tussen (  ), die dag skiën met die twee telde wel voor twee dagen skiën met ons twee! 25 cm nieuwe sneeuw, door de wind opgehoopt Een "piste" door de bosjes naar Bjornen 's Avonds mochten we dan de lente meevieren op een Zweeds lentefeest (lees: Katrien-haar-verjaardag-maar-ze-wil-dat-zo-niet-noemen-feest)...

Het is toch anders.... De hoogteverschillen zijn niet zo groot en de pistes zijn iets minder steil. Hoewel, als we de wereldcup-afdaling zien...! Doordat er nergens hoge bergen in de weg staan, is het uitzicht super! En het weer was goed, wat wil je nog meer!!! 's Middags worden we óók in de watten gelegd: we moesten geen lunchpakket meesjouwen, want er werden hotdogs gegrild. In onze mond stoppen moesten we zelf nog doen ;-) En dan samen skiën: Fika!

... moet er toch iets zijn ;-) Met Guido en zijn Ulm omgekeerd tijdens de landing, deze zomer met een parapente tegen een rots geknald bij het opstijgen, naar Duved in Zweden en bij de landing het bericht gekregen dat onze bagage nog in Brussel stond. Nu ja, ze beloofden dat de bagage er de volgende dag zou zijn en dan valt alles nog wel mee ;-) Veel mist in Brussel, een uur vertraging Snel boven de wolken... Zweden: water en bossen En dan meteen even de skipiste verkennen, samen met Hugo en Marleen,  de ouders van Katrien en de twee kleinkinderen. Yep, verlichte skipistes Straks ons skimateriaal gaan halen en dan wachten op onze skibroeken, de helmen, handschoenen, tandpasta.... ;-)