Doorgaan naar hoofdcontent

Slêat en Tersoal

65 km en cachen: daar ben je even mee bezig. Een afwisselend landschap: dijken, bossen, rechte wegen... mooi, mooi.
En steeds verbazen we ons over de infrastructuur hier voor fietsers. Perfecte, afgescheiden fietspaden, een betonbaantje, speciaal aangelegd voor fietsers, dat zich kilometers door een bos kronkelt.
Zorgen voor een prima infrastructuur, dat is de manier om meer mensen op de fiets te krijgen... Hallo?? Mijnheer Weyts?

Dan Tersoal, 1 straat groot en prachtig. Een super plaatske! Geen internet, dus contact met de thuisbasis via sms.


De fietstocht was er eentje met zoveel wind dat we zelfs even op drie gereden hebben. Achter elkaar, want naast elkaar was te gevaarlijk door de windstoten...
Toch een mooie tocht met een boekenruilkast (met cache er in) aan een koffie- en theehuis.
's Avonds is de wind dan toch geluwd en hebben we buiten "op de plaat" gegeten.

Dag 2: een tocht van 55 km langs het Sneekermeer. Grappig: op een bepaald moment reden we naast de autosnelweg onder een viaduct door en passeerden er enkele boten boven op het viaduct, dat eigenlijk een aquaduct bleek.

Tegen dat we 's namiddags terug waren lag ons bootje voor de tocht van de volgende dag al klaar.
Toch nog even een testritje - euh, testvaartje - gedaan met de kinderen van onze Franse buren.


En dan de boottocht... wel, die viel in het water! Pijpenstelen regenen... Uiteindelijk hebben we beslist om toch maar vroeger af te zakken naar camping Montigny in de provincie Overijsel. Varen ging niet meer en het had geen zin om te zitten wachten in de regen.

Overijsel dus, net onder Friesland, met internet ;-)
Morgen fietsen en dan zien we wel verder...

Reacties

  1. Prachtig ! Ik duim voor goed weer morgen maar té warm is ook niet goed voor sporters hé ! Veel plezier & GENIET ! xxx Annick

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Vermeld je je naam bij een reactie?

Populaire posts van deze blog

Noorwegen hier zijn we!

Maar eerst de patiënt nog wat vocht toedienen: 3u30 boot naar Larvik (N), met gereserveerde zeteltjes, net zoals in een vliegtuig (maar met veeeeeel beenruimte, Sofie ;-) ) In Larvik beslist om toch nog maar een eind door te rijden en dan hebben we even moeten zoeken naar een plaats waar plaats was. In Horten aan het haventje konden we overnachten.  De volgende ochtend door naar Elverum en nu is het gedaan met rijden: fietsen er uit, luifeltje uit (tegen de regen) en straks eens een lijntje uitgooien! Een tip voor motorhomeliefhebbers: in Noorwegen kan je afvalwater en chemisch toilet legen, op parkings langs de autostrade (staat heel goed aangegeven). Want op campings en cp's is het lozen van afvalwater meestal niet voorzien. Straks foto's toevoegen, maar nu: fika!

Waag een gok! Waag een gok!

De weg naar hier was de moeite: kronkelend langs riviertjes en watervallen  Maar over Namsos valt niet veel te vertellen: veel industrie en een weinig aantrekkelijk centrum. Enkel deze ochtend deden we een mooi reeksje: een dik uur bergop en in een kleine 10 minuten weer beneden. Dus zetten we maar een gokpagina op! We zijn nu al zo lang aan het praten en zeveren over vissen en elanden... Nu, laat ons even gokken! Wie ziet het eerst wat? Je kan een gokje plaatsen via de opmerkingen onderaan, of Marjan eerst een eland ziet, of Christophe eerst een vis ziet (aan de haak wel te verstaan). Je kan kiezen tussen Marjan, Christophe, Luk of Nadine en een eland of een vis aan de haak. Wie ziet eerst wat? Omdat de hoofdprijs echt waardevol is, is er uiteraard ook een schiftingsvraag: hoeveel weegt het dier? Kom en waag een gokje!!!!!!

De rest van de wildernisroute

Maar de volgende ochtend… En dan naar de meest speciale watervallen van de wildernisroute. Ok, mooi maar wildernis???Een grote parking, een eethuisje voor de toeristen, en inderdaad een mooie waterval … Nee, wildernis zie je hier maar als je van de wildernisroute afwijkt… Zoals op onze cachetour. Dit was echt in het midden van niets.... Waar we toch nog eens probeerden elanden te spotten: Maar helaas, het enige wat we vonden op onze rit (die trouwens meer dan de helft, over een grindpad liep), was een oude school waar een tweedehands-verkoop was (’loppis’)en fika. We waren er als fietsers echt de vreemde eenden in de bijt en werden dus ook enorm bekeken... 56 km voor 7 caches! Waarvan eentje helemaal bergop tot de weg eindigde – en die er dan nog eens verdwenen was, volgens de vriendelijk Zweed die er woonde. Maar het etentje in ons privé-‘restaurang’, maakte alles goed! Neem hier maar eens een voorbeeldje aan, Kevin en Patrick! ...