Doorgaan naar hoofdcontent

Birsay

Niet ver hier vandaan staat een vuurtoren, waar een cache ligt. Omdat we nog even tijd hadden, wilden we die nog even ophalen.
Helaas, dat lukt dus enkel bij laagwater...
Je ziet duidelijk het pad dat komt droog te liggen.
Maar goed, de overblijfselen van het kasteel van stoute graaf Patrick waren ook de moeite.


Deze keer hadden we de getijdentabel geraadpleegd!
Vikingen veroverden Orkney en bleven er tot hun koning overleed. Het noordoosten van het hoofdeiland heeft nog veel overblijfselen van die tijd. Ook op het vuurtoren-eiland.


Na een lekkere lunch op weg naar de "standing stones". Hoe hebben ze die recht gekregen?
Een grapjas tekende er 5000 jaar geleden ook een gezichtje in: graffiti avant la lettre 😉.
Verder lange, rechte, saaie banen...


Laatste dag in Birsay. Zonder geocachen hadden we nooit geweten dat dit begin vorige eeuw, een natuurlijk haventje was. In de zomer bleven de vissersbootjes beneden liggen en in de winter trokken ze die omhoog, elk in hun eigen 'geultje'.
Volgens het weerbericht zou het vandaag voor het grootste deel van de dag miezeren. En dat klopte 😉

We fietsen echter door! We zijn geen watjes! Door de eenzame 'moors' en met als hoogtepunt Scara Brea, een 5000 (!) jaar oude nederzetting, die toevallig ontdekt werd toen een storm een stuk kust wegspoelde.
Ondertussen was het, ook weer volgens het weerbericht, beter weer geworden.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Noorwegen hier zijn we!

Maar eerst de patiënt nog wat vocht toedienen: 3u30 boot naar Larvik (N), met gereserveerde zeteltjes, net zoals in een vliegtuig (maar met veeeeeel beenruimte, Sofie ;-) ) In Larvik beslist om toch nog maar een eind door te rijden en dan hebben we even moeten zoeken naar een plaats waar plaats was. In Horten aan het haventje konden we overnachten.  De volgende ochtend door naar Elverum en nu is het gedaan met rijden: fietsen er uit, luifeltje uit (tegen de regen) en straks eens een lijntje uitgooien! Een tip voor motorhomeliefhebbers: in Noorwegen kan je afvalwater en chemisch toilet legen, op parkings langs de autostrade (staat heel goed aangegeven). Want op campings en cp's is het lozen van afvalwater meestal niet voorzien. Straks foto's toevoegen, maar nu: fika!

Waag een gok! Waag een gok!

De weg naar hier was de moeite: kronkelend langs riviertjes en watervallen  Maar over Namsos valt niet veel te vertellen: veel industrie en een weinig aantrekkelijk centrum. Enkel deze ochtend deden we een mooi reeksje: een dik uur bergop en in een kleine 10 minuten weer beneden. Dus zetten we maar een gokpagina op! We zijn nu al zo lang aan het praten en zeveren over vissen en elanden... Nu, laat ons even gokken! Wie ziet het eerst wat? Je kan een gokje plaatsen via de opmerkingen onderaan, of Marjan eerst een eland ziet, of Christophe eerst een vis ziet (aan de haak wel te verstaan). Je kan kiezen tussen Marjan, Christophe, Luk of Nadine en een eland of een vis aan de haak. Wie ziet eerst wat? Omdat de hoofdprijs echt waardevol is, is er uiteraard ook een schiftingsvraag: hoeveel weegt het dier? Kom en waag een gokje!!!!!!

De rest van de wildernisroute

Maar de volgende ochtend… En dan naar de meest speciale watervallen van de wildernisroute. Ok, mooi maar wildernis???Een grote parking, een eethuisje voor de toeristen, en inderdaad een mooie waterval … Nee, wildernis zie je hier maar als je van de wildernisroute afwijkt… Zoals op onze cachetour. Dit was echt in het midden van niets.... Waar we toch nog eens probeerden elanden te spotten: Maar helaas, het enige wat we vonden op onze rit (die trouwens meer dan de helft, over een grindpad liep), was een oude school waar een tweedehands-verkoop was (’loppis’)en fika. We waren er als fietsers echt de vreemde eenden in de bijt en werden dus ook enorm bekeken... 56 km voor 7 caches! Waarvan eentje helemaal bergop tot de weg eindigde – en die er dan nog eens verdwenen was, volgens de vriendelijk Zweed die er woonde. Maar het etentje in ons privé-‘restaurang’, maakte alles goed! Neem hier maar eens een voorbeeldje aan, Kevin en Patrick! ...