Gaatjesfestival...

Drie dagen terug was mijn achterband leeggelopen.
Fiets ophangen, achterwiel eruit (en ik kan je verzekeren, dat kost wat meer moeite met die motor erin!).
Er bleek een gaatje in te zetten ter hoogte van een spaak.... en nergens velglint te bekennen (foei, Fietser die de nieuwe velg installeerden).
Velglint errond, band geplakt alles terug gemonteerd, opgepompt en terug in de garage gezet.

Volgende dag: weer plat! Nu moest ik niet ver zoeken: de binnenband was gewoon geëxplodeerd. Waarschijnlijk moet er hier of daar een vouw ingezeten hebben (niet goed opgelegd).
Hopla... weeral alles demonteren! Nieuwe binnenband erop en... wacht eens... ik heb nu die Big Apple liggen.
De Big Apple op de oude achtervelg, spatbord weg (want die Big Apple is echt big!) en eens uitproberen.
Ik rijd nu ongemotoriseerd, spatbordloos rond (man, man, je moest mij zien na een rit in zo'n hondenweer...).
En eigenlijk, vlak maakt het weinig verschil of ik elektrisch of niet rij. Op de hellingen voel je het wel een beetje.
De Big Apple is trouwens goed! Dempt ook nog heel wat oneffenheden!
Eens zien of ik aan een gepast spatbord geraak...

Ondertussen ook gemerkt dat mijn voorvelg bijna op scheuren staat! Die is zo dun geworden dat ik het risico niet wil lopen om een breuk te hebben, terwijl ik onderweg ben. Dus maar meteen een nieuwe besteld.
Nu rij ik tijdelijk rond met een velg van Dries' oude MTB, een gele - op een blauwe fiets! Mooi hoor! ;-)