Cairgorms national park

Onze trip zou een 40 km lang zijn met heel wat caches onderweg. Uiteindelijk werden het er 47 en 36 caches.

Het eerste deel was eigenlijk niet echt speciaal: mooi, maar zo een beetje 'Ardennerig' (met de nodige hellingen). Het werd pas mooi na een 15-tal km.

Af en toe moesten we ook een stukje A-weg doen... Niet zo leuk, tamelijk wat verkeer en de Schotten geven graag gas! Morgen gaan de vlagjes er toch maar op.

Na de middag wanhopig verlangend naar een tas koffie... Helaas, in the middle of nowhere kom je niet zoveel cafeetjes tegen. In een dorpje (eindelijk een dorpje) bleek alles gesloten of nog niet open om 15u30. Tot we het bordje 'Tea and cake - now open. Exhibition' zagen. We draaiden af en .... reden een kerkhof op!

Er was een tentoonstelling in de oude kerk om geld in te zamelen om het gebouw te kunnen onderhouden.

Posh coffee with the pinky up in een Brits serviesje, onder de preekstoel!

Wie kent Ian Anderson?.... Niemand? Oei, ben ik dan echt een oude rocker geworden? De frontman-fluitist van Jethro Tull. Locomotive breath, mijn favorite nummer!

Wel, die is een zalmrokerij begonnen in 78, hier in Grantown on Spey. Zijn we natuurlijk even binnen geweest. Jammer genoeg waren ze bijna klaar met werken, maar anders konden we het hele proces gevolgd hebben. Alleen de 'zouters' waren nog bezig hun mengsel van zout en suiker over de zalmfilets te deponeren met een sierlijke en efficiënte 'move'.

Nu naar Louis, aperitiefje, douchke en een lekkere pastasalade met kip, aubergine en geroosterde cashewnoten! De gerookte zalm is voor morgen!

En toen kwam de man met het hamertje... Zzzzzzzzzz

Reacties

Populaire posts van deze blog

Noorwegen hier zijn we!

Maar eerst de patiënt nog wat vocht toedienen: 3u30 boot naar Larvik (N), met gereserveerde zeteltjes, net zoals in een vliegtuig (maar met veeeeeel beenruimte, Sofie ;-) ) In Larvik beslist om toch nog maar een eind door te rijden en dan hebben we even moeten zoeken naar een plaats waar plaats was. In Horten aan het haventje konden we overnachten. De volgende ochtend door naar Elverum en nu is het gedaan met rijden: fietsen er uit, luifeltje uit (tegen de regen) en straks eens een lijntje uitgooien! Een tip voor motorhomeliefhebbers: in Noorwegen kan je afvalwater en chemisch toilet legen, op parkings langs de autostrade (staat heel goed aangegeven). Want op campings en cp's is het lozen van afvalwater meestal niet voorzien. Straks foto's toevoegen, maar nu: fika!

Waag een gok! Waag een gok!

De weg naar hier was de moeite: kronkelend langs riviertjes en watervallen Maar over Namsos valt niet veel te vertellen: veel industrie en een weinig aantrekkelijk centrum. Enkel deze ochtend deden we een mooi reeksje: een dik uur bergop en in een kleine 10 minuten weer beneden. Dus zetten we maar een gokpagina op! We zijn nu al zo lang aan het praten en zeveren over vissen en elanden... Nu, laat ons even gokken! Wie ziet het eerst wat? Je kan een gokje plaatsen via de opmerkingen onderaan, of Marjan eerst een eland ziet, of Christophe eerst een vis ziet (aan de haak wel te verstaan). Je kan kiezen tussen Marjan, Christophe, Luk of Nadine en een eland of een vis aan de haak. Wie ziet eerst wat? Omdat de hoofdprijs echt waardevol is, is er uiteraard ook een schiftingsvraag: hoeveel weegt het dier? Kom en waag een gokje!!!!!!

De rest van de wildernisroute

Maar de volgende ochtend… En dan naar de meest speciale watervallen van de wildernisroute. Ok, mooi maar wildernis???Een grote parking, een eethuisje voor de toeristen, en inderdaad een mooie waterval … Nee, wildernis zie je hier maar als je van de wildernisroute afwijkt… Zoals op onze cachetour. Dit was echt in het midden van niets.... Waar we toch nog eens probeerden elanden te spotten: Maar helaas, het enige wat we vonden op onze rit (die trouwens meer dan de helft, over een grindpad liep), was een oude school waar een tweedehands-verkoop was (’loppis’)en fika. We waren er als fietsers echt de vreemde eenden in de bijt en werden dus ook enorm bekeken... 56 km voor 7 caches! Waarvan eentje helemaal bergop tot de weg eindigde – en die er dan nog eens verdwenen was, volgens de vriendelijk Zweed die er woonde. Maar het etentje in ons privé-‘restaurang’, maakte alles goed! Neem hier maar eens een voorbeeldje aan, Kevin en Patrick! ...

Rondje fietsen...

Zoeken in deze blog