En wat hebben we geleerd vandaag (eigenlijk gisteren)?

Ten eerste: dat je altijd wat fietsherstelvaardigheden moet hebben.

Ten tweede: dat een kettingpons onmisbaar is.

Ten derde: dat toch maar beter niet je werkhandschoentjes thuis laat.

Na 15 min richting Inverness: "s**t, Luuuuk, mijn ketting is gebroken!!!" Vandaar de puntjes 1,2 en 3. Ik had het meeste van het materiaal thuis gelaten, 't was maar en tripje van 7 km (een hele dag met reserve materiaal en regenkledij rondzeulen, daar hadden we geen zin in). Gelukkig had ik mijn multitooltje en mijn leatherman mee. Daarmee repareer je toch al heel veel.

Goed, een half uurtje later, een schakel lichter en 10 gitzwarte vingers rijker, verder naar de Highlandgames.

Eerst een opening met een Schotse band (uiteraard met doedelzakken en rokken). Doorlopend waren er Schotse danswedstrijden.

Dan de wat folkloristische atletiekwedstrijden, met atletiekdisciplines (aflossing, 100 yards, ver- en hoogspringen) en de 'heavy weights'. Die doen de echte Higlandgames: hamerslingeren, 'steenstoten', een gewicht achteruit over een lat gooien, boomstamwerpen en een grote, zware steen over 1m50 heffen.

Leuk om te zien! We hebben ons geen moment verveeld!

Ondertussen competitie doedelzakspelen en een tof folkbandje op een mini-jeugdfestival gezien.

En dat alles in een voor Schotland super ongewoon weer (volgens de presentator): zon, blauwe lucht en zo'n 26 graden!

Morgen doen we een tocht rond de baai: er loopt een weg vlak langs het water. Dat zal dus redelijk vlak blijven en niet super veel kilometers zijn.

Foto's volgen als we terug aan de receptie op het gras gaan zitten: alleen daar is wifi (we moeten er dan ook niet voor betalen)...

Dat was dus allemaal gisteren. Vandaag een dag verlof, want 't is de nationale feestdag. Louis heeft zijn feestkledij aan...

Wij zijn dus gaan fietsen, rond de baai. Dat was zo'n 50 km, redelijk vlak, niet echt supermooi (getuige het beperkt aantal foto's: amper 3...).

De Schotten zijn geen fietsers gewend: nergens voorzieningen zoals fietspaden, slechte banen en ze rijden ook hard en als ze dan nog ligfietsers tegenkomen, is het helemaal of ze een geel-groen gestreepte alien gezien hebben!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Noorwegen hier zijn we!

Maar eerst de patiënt nog wat vocht toedienen: 3u30 boot naar Larvik (N), met gereserveerde zeteltjes, net zoals in een vliegtuig (maar met veeeeeel beenruimte, Sofie ;-) ) In Larvik beslist om toch nog maar een eind door te rijden en dan hebben we even moeten zoeken naar een plaats waar plaats was. In Horten aan het haventje konden we overnachten. De volgende ochtend door naar Elverum en nu is het gedaan met rijden: fietsen er uit, luifeltje uit (tegen de regen) en straks eens een lijntje uitgooien! Een tip voor motorhomeliefhebbers: in Noorwegen kan je afvalwater en chemisch toilet legen, op parkings langs de autostrade (staat heel goed aangegeven). Want op campings en cp's is het lozen van afvalwater meestal niet voorzien. Straks foto's toevoegen, maar nu: fika!

Waag een gok! Waag een gok!

De weg naar hier was de moeite: kronkelend langs riviertjes en watervallen Maar over Namsos valt niet veel te vertellen: veel industrie en een weinig aantrekkelijk centrum. Enkel deze ochtend deden we een mooi reeksje: een dik uur bergop en in een kleine 10 minuten weer beneden. Dus zetten we maar een gokpagina op! We zijn nu al zo lang aan het praten en zeveren over vissen en elanden... Nu, laat ons even gokken! Wie ziet het eerst wat? Je kan een gokje plaatsen via de opmerkingen onderaan, of Marjan eerst een eland ziet, of Christophe eerst een vis ziet (aan de haak wel te verstaan). Je kan kiezen tussen Marjan, Christophe, Luk of Nadine en een eland of een vis aan de haak. Wie ziet eerst wat? Omdat de hoofdprijs echt waardevol is, is er uiteraard ook een schiftingsvraag: hoeveel weegt het dier? Kom en waag een gokje!!!!!!

De rest van de wildernisroute

Maar de volgende ochtend… En dan naar de meest speciale watervallen van de wildernisroute. Ok, mooi maar wildernis???Een grote parking, een eethuisje voor de toeristen, en inderdaad een mooie waterval … Nee, wildernis zie je hier maar als je van de wildernisroute afwijkt… Zoals op onze cachetour. Dit was echt in het midden van niets.... Waar we toch nog eens probeerden elanden te spotten: Maar helaas, het enige wat we vonden op onze rit (die trouwens meer dan de helft, over een grindpad liep), was een oude school waar een tweedehands-verkoop was (’loppis’)en fika. We waren er als fietsers echt de vreemde eenden in de bijt en werden dus ook enorm bekeken... 56 km voor 7 caches! Waarvan eentje helemaal bergop tot de weg eindigde – en die er dan nog eens verdwenen was, volgens de vriendelijk Zweed die er woonde. Maar het etentje in ons privé-‘restaurang’, maakte alles goed! Neem hier maar eens een voorbeeldje aan, Kevin en Patrick! ...

Rondje fietsen...

Zoeken in deze blog