Doorgaan naar hoofdcontent

Na Stockholm, de rust...

In het midden van het overvolle Stockholm zie je dan ook dit...
(ik weet het, ik herhaal het steeds: hadden we niet gecached dan hadden we dit ook nooit gezien...)

 





Zelfs in de smalste steegjes van Gamla Stan, het oude stadsgedeelte van Stockholm, is er plaats voor een terrasje, van één stoel breed:



En dan laten we de drukte van de stad achter ons en hebben we dit als zicht aan de voorzijde:





en dit aan de achterzijde van Louis:


Na een verkenningstochtje van een tiental km (en uiteraard enkele caches) hebben we een onweer over ons hoofd gekregen. De luifel dicht, tafel en stoeltjes binnen en het even uitzingen...
En zoals het mit en pit betaamt, Els en Leen, in bed om 21u30 ;-))
Deze ochtend (20/07) echter een stralend zonnetje, ontbijt buiten met zicht op Dalälven.
Een fietstocht van 40 km brengt ons stilte... (man, man, hier hoor je echt niks!), kilometers gravel-weg en geen verkeer.




Water en veerboten. Gustav wou iets zeggen over onze fietsen, maar wij begrepen het niet...

Op deze brug passeerden er op 10 min. tijd wel drie auto's... die drukte waren we niet meer gewoon ;-)




Een traag lekkende achterband dwong ons echter wat vaart te maken om terug naa de camping te keren. En net op tijd (het was toen 15u) om de obligate bui uit te zitten...
Els en Kurt, 't is nu eens geen porto met nootjes maar met chips. Grappig detail: er zit een klein scheurtje in mijn glas en het voetje van het glas loopt langzaam aan vol...

 

 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Noorwegen hier zijn we!

Maar eerst de patiënt nog wat vocht toedienen: 3u30 boot naar Larvik (N), met gereserveerde zeteltjes, net zoals in een vliegtuig (maar met veeeeeel beenruimte, Sofie ;-) ) In Larvik beslist om toch nog maar een eind door te rijden en dan hebben we even moeten zoeken naar een plaats waar plaats was. In Horten aan het haventje konden we overnachten.  De volgende ochtend door naar Elverum en nu is het gedaan met rijden: fietsen er uit, luifeltje uit (tegen de regen) en straks eens een lijntje uitgooien! Een tip voor motorhomeliefhebbers: in Noorwegen kan je afvalwater en chemisch toilet legen, op parkings langs de autostrade (staat heel goed aangegeven). Want op campings en cp's is het lozen van afvalwater meestal niet voorzien. Straks foto's toevoegen, maar nu: fika!

Waag een gok! Waag een gok!

De weg naar hier was de moeite: kronkelend langs riviertjes en watervallen  Maar over Namsos valt niet veel te vertellen: veel industrie en een weinig aantrekkelijk centrum. Enkel deze ochtend deden we een mooi reeksje: een dik uur bergop en in een kleine 10 minuten weer beneden. Dus zetten we maar een gokpagina op! We zijn nu al zo lang aan het praten en zeveren over vissen en elanden... Nu, laat ons even gokken! Wie ziet het eerst wat? Je kan een gokje plaatsen via de opmerkingen onderaan, of Marjan eerst een eland ziet, of Christophe eerst een vis ziet (aan de haak wel te verstaan). Je kan kiezen tussen Marjan, Christophe, Luk of Nadine en een eland of een vis aan de haak. Wie ziet eerst wat? Omdat de hoofdprijs echt waardevol is, is er uiteraard ook een schiftingsvraag: hoeveel weegt het dier? Kom en waag een gokje!!!!!!

De rest van de wildernisroute

Maar de volgende ochtend… En dan naar de meest speciale watervallen van de wildernisroute. Ok, mooi maar wildernis???Een grote parking, een eethuisje voor de toeristen, en inderdaad een mooie waterval … Nee, wildernis zie je hier maar als je van de wildernisroute afwijkt… Zoals op onze cachetour. Dit was echt in het midden van niets.... Waar we toch nog eens probeerden elanden te spotten: Maar helaas, het enige wat we vonden op onze rit (die trouwens meer dan de helft, over een grindpad liep), was een oude school waar een tweedehands-verkoop was (’loppis’)en fika. We waren er als fietsers echt de vreemde eenden in de bijt en werden dus ook enorm bekeken... 56 km voor 7 caches! Waarvan eentje helemaal bergop tot de weg eindigde – en die er dan nog eens verdwenen was, volgens de vriendelijk Zweed die er woonde. Maar het etentje in ons privé-‘restaurang’, maakte alles goed! Neem hier maar eens een voorbeeldje aan, Kevin en Patrick! ...