Doorgaan naar hoofdcontent

We lopen wat achter...

Tja, internetverbindingen zijn hier niet dik gezaaid... Toch eindelijk een cafeetje gevonden met wifi.
En je krijgt meteen het bericht dat we al eerder opstelden:

Regen, regen, regen

Toen we onze laatste dag vertrokken op de Hebriden, regende het.

We zijn uiteindelijk dan maar vertrokken, nadat we terug in Uig bij onze Louis kwamen, omdat het regende.

De rit door de Highlands was heel druk (Fort William en Loch Lomond zijn echt toeristisch) en ook heel mooi... vermoeden we. Door de regen (alweer) hebben we er niks van gezien!



Net op het vasteland toch maar even overnacht: de fiets-driedaagse op de Hebriden heeft zijn sporen achtergelaten. Na een nachtje op het properste campingetje dat we ooit al tegengekomen zijn, richting zuiden, in de regen...
Na een 400 km de eerste beste (nu ja!) camping opgezocht: 30 pond astemblief en 2 pond voor internet dat bijna niet werkte! Maar we hadden dringend een wasmachine nodig.
Of we meerdere nachten zouden blijven? Geen denken aan! We konden niet vroeg genoeg weg zijn van deze superdure, ondermaatse Caravanning Club Camping. Mensen, mijd de camping in Moffat!!!

Ok, verder naar het zuiden, naar Barrows. Toch maar even van de route afwijken en door het Lake District rijden (we waren gewaarschuwd door Jeremy, van onze  tweede B&B op North Uist (Hebriden): superdruk en toeristisch). En hij had gelijk! Hoewel het goed weer was...
Op naar Barrows waar geen campings te vinden waren via internet. Waarom ik daar naar toe wil? Wel, één van mijn favoriete tv-chefs - Dave Meyers van de Hairy Bikers -  woont op Roa Island, en dat wil ik toch eens gezien hebben! Plus, er zijn ook veel caches.



De camping die we uiteindelijk vonden ligt op het uiteinde van Walney-island.
We kwamen binnen in een volgepakte zaal, vlak naast het zwembad, met bar en veel etende en drinkende mensen. Toen we in een aangrenzende ruimte van de verantwoordelijke de melding kregen dat alles volzet was en we terugkeerden in de zaal, was het daar muisstil geworden... "Thirty-one, three - one", klonk het plotseling door een microfoon. We waren op de bingo-namiddag terecht gekomen! We probeerde ons gezicht zoveel mogelijk in de plooi te houden en stapten met de slappe lach terug in Louis op zoek naar de kleine camping enkele kilometers terug. Ook weer heel proper, met voornamelijk "langdurende verblijvers".

Nog een fietstochtje rond het eiland, wat cachkes oppikken en ... halfweg moeten terugkeren door de regen...
Sinds gisteravond is het nog niet gestopt met regenen ('t is nu 15u15).

En wat doe je dan? Eens lekker koken! 'Peat smoked salmon with dill' (uit een plaatselijk rookhuis op de Hebriden - we hebben te weinig meegebracht!), een aardappelslaatje en tomaatjes met komkommer, weggespoeld met een glaasje frisse rosé (servietjes én kaarsjes op de tafel incluis!).

Het begint nu lichtjes (!) op te klaren en er zit nog een klein kansje in, dat we vanavond, droog, tot aan het aan onze camping grenzende strand, kunnen wandelen. Ons fietstochtje van gisteren afmaken??? Als we heel veel geluk hebben!
Morgen dan naar Roa-island en overmorgen de 550km naar Sussex...

Wales slaan we over. We hebben niet genoeg tijd meer om Wales echt te bezoeken. We rijden meteen door naar het zuiden (Sussex) en fietsen en cachen daar nog enkele dagen. We zitten dan meteen ook een heel pak dichter bij Dover.

Lang bericht, hé? Maar ja, wat doe je als het regent....
We merken ook dat we veel minder foto's hebben. Dat gaat ook mee met het weer...

Uiteindelijk hebben we dan dinsdag nog een mooie fietstocht gedaan (na eerst een stukje industriegebied te moeten doorkruisen).



Woensdag was een dag rijden naar het zuiden, zodat we nu in Petersfield zitten, in een National Park. Hier gaan we op zoek naar een camping waar we nog enkele dagen kunnen verblijven, zodat we nog wat kunnen fietsen. Foto's volgen...

Reacties

Populaire posts van deze blog

Noorwegen hier zijn we!

Maar eerst de patiënt nog wat vocht toedienen: 3u30 boot naar Larvik (N), met gereserveerde zeteltjes, net zoals in een vliegtuig (maar met veeeeeel beenruimte, Sofie ;-) ) In Larvik beslist om toch nog maar een eind door te rijden en dan hebben we even moeten zoeken naar een plaats waar plaats was. In Horten aan het haventje konden we overnachten.  De volgende ochtend door naar Elverum en nu is het gedaan met rijden: fietsen er uit, luifeltje uit (tegen de regen) en straks eens een lijntje uitgooien! Een tip voor motorhomeliefhebbers: in Noorwegen kan je afvalwater en chemisch toilet legen, op parkings langs de autostrade (staat heel goed aangegeven). Want op campings en cp's is het lozen van afvalwater meestal niet voorzien. Straks foto's toevoegen, maar nu: fika!

Waag een gok! Waag een gok!

De weg naar hier was de moeite: kronkelend langs riviertjes en watervallen  Maar over Namsos valt niet veel te vertellen: veel industrie en een weinig aantrekkelijk centrum. Enkel deze ochtend deden we een mooi reeksje: een dik uur bergop en in een kleine 10 minuten weer beneden. Dus zetten we maar een gokpagina op! We zijn nu al zo lang aan het praten en zeveren over vissen en elanden... Nu, laat ons even gokken! Wie ziet het eerst wat? Je kan een gokje plaatsen via de opmerkingen onderaan, of Marjan eerst een eland ziet, of Christophe eerst een vis ziet (aan de haak wel te verstaan). Je kan kiezen tussen Marjan, Christophe, Luk of Nadine en een eland of een vis aan de haak. Wie ziet eerst wat? Omdat de hoofdprijs echt waardevol is, is er uiteraard ook een schiftingsvraag: hoeveel weegt het dier? Kom en waag een gokje!!!!!!

De rest van de wildernisroute

Maar de volgende ochtend… En dan naar de meest speciale watervallen van de wildernisroute. Ok, mooi maar wildernis???Een grote parking, een eethuisje voor de toeristen, en inderdaad een mooie waterval … Nee, wildernis zie je hier maar als je van de wildernisroute afwijkt… Zoals op onze cachetour. Dit was echt in het midden van niets.... Waar we toch nog eens probeerden elanden te spotten: Maar helaas, het enige wat we vonden op onze rit (die trouwens meer dan de helft, over een grindpad liep), was een oude school waar een tweedehands-verkoop was (’loppis’)en fika. We waren er als fietsers echt de vreemde eenden in de bijt en werden dus ook enorm bekeken... 56 km voor 7 caches! Waarvan eentje helemaal bergop tot de weg eindigde – en die er dan nog eens verdwenen was, volgens de vriendelijk Zweed die er woonde. Maar het etentje in ons privé-‘restaurang’, maakte alles goed! Neem hier maar eens een voorbeeldje aan, Kevin en Patrick! ...