Onze tocht rond twee meren, begon, na een stukje mooi fietspad, met kasseien. Maar van die kasseien uit de Romeinse tijd, scheef, schots, uitstekend (niet uitstekend!, maar uit-stekend). Man, man, Parijs - Roubaix is er niks mee vergeleken.
Sjoko, ge kunt deze ook eens komen herleggen!
Daarna stond er 'fietspad' op de kaart, maar 't bleek een smal wegeltje te zijn (dat in twee richtingen gebruikt werd!), vol boomstronken, los zand, stenen, ... Vandaag heb ik wel een paar keer gedacht dat een ATB, volledig afgeveerd, hier beter zou zijn!
En er naast een biljartbal-gladde weg (waar ze helaas 100 vlammen) |
Vรณรณr het einde van onze tocht, zou ik de weg tonen naar Dunaldi. Helaas was ik het weggetje voorbij gereden en stonden we plots, onverwacht aan ons eindpunt.
Oesje, nu moeten we nog eens 7,5 km naar Dunaldi en nog eens 7,5 km terug... en dat na een tocht van 55km... en dat was niet naar de goesting van ons Nadine. Vandaar de titel.
Echter een standje 3 en 15 km later, zaten we in onze zetel te aperitieven!
Reacties
Een reactie posten
Vermeld je je naam bij een reactie?