Doorgaan naar hoofdcontent

Pruchten

't Was een beetje zoeken omdat de plaats die we voorzien hadden, aan de haven, vol stond. We zijn dan op een grote camping terecht gekomen. Niet meteen ons ding, maar 't was te doen.
Een voordeel is dat je dan alle voorzieningen hebt: winkel, restaurantje, water aan de motorhome, ...

Het grote probleem is dat we steeds vergelijken met Hillerod en dat is eigenlijk geen norm!

Goed, gefietst! Een leuke tocht (een multiken) langs de dijk.
Na de stash zagen we er nog eentje liggen op het uiterste puntje van het eilandje. Moesten we de laatste 2,5 km toch wel stappen zeker en dan gingen we nog even de trappen op voor een (zo stond er te lezen) fantastisch uitzicht!
Jaja, we hebben daar de zee gezien vanop onze toren! Ocharme, al die niet-cachers die enkel voor het uitzicht tot daar wandelen in de zengende hitte....

Efkes logboekje invullen

Welverdiend na een warme, lange tocht!


De volgende tocht was op de dijk naar de andere kant en 't was juist Blankenberge op de 21e juli! Het was alsof iedereen naar het strand ging.

Onze volgende stop: Rügen. Een camperplaats waar meer dan 100 campers staan (ook niet meteen ons ding). We lopen hier kromgebogen van het kleingeld dat we meezeulen: alles is hier met een automaat met munten: elektriciteit, toilet, douche, water nemen, afwassen, .... Helemaal niet comfortabel en een beetje comfort willen we wel op reis... Hier zullen we dus waarschijnlijk onze vier dagen niet uitdoen.

Gisterenavond nog even langs de kolos van Prora gewandeld: een bijna 5 km (!) lang gebouw, waar de arbeider uit het National Socialistisch tijdperk van Hitler op vakantie mochten komen. Hallucinant...
Ze zitten er hier mee in hun maag gesplitst, want er zit teveel beton in verwerkt om het af te breken.
Sommige stukken zijn opgeknapt, andere vervallen en weer andere worden nu aangepakt.
Iedere kamer had uitzicht op zee

De achterzijde. En zo gaat dat 4,5 km door...

De trappenhal.

Tot de volgende post!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Noorwegen hier zijn we!

Maar eerst de patiënt nog wat vocht toedienen: 3u30 boot naar Larvik (N), met gereserveerde zeteltjes, net zoals in een vliegtuig (maar met veeeeeel beenruimte, Sofie ;-) ) In Larvik beslist om toch nog maar een eind door te rijden en dan hebben we even moeten zoeken naar een plaats waar plaats was. In Horten aan het haventje konden we overnachten.  De volgende ochtend door naar Elverum en nu is het gedaan met rijden: fietsen er uit, luifeltje uit (tegen de regen) en straks eens een lijntje uitgooien! Een tip voor motorhomeliefhebbers: in Noorwegen kan je afvalwater en chemisch toilet legen, op parkings langs de autostrade (staat heel goed aangegeven). Want op campings en cp's is het lozen van afvalwater meestal niet voorzien. Straks foto's toevoegen, maar nu: fika!

Waag een gok! Waag een gok!

De weg naar hier was de moeite: kronkelend langs riviertjes en watervallen  Maar over Namsos valt niet veel te vertellen: veel industrie en een weinig aantrekkelijk centrum. Enkel deze ochtend deden we een mooi reeksje: een dik uur bergop en in een kleine 10 minuten weer beneden. Dus zetten we maar een gokpagina op! We zijn nu al zo lang aan het praten en zeveren over vissen en elanden... Nu, laat ons even gokken! Wie ziet het eerst wat? Je kan een gokje plaatsen via de opmerkingen onderaan, of Marjan eerst een eland ziet, of Christophe eerst een vis ziet (aan de haak wel te verstaan). Je kan kiezen tussen Marjan, Christophe, Luk of Nadine en een eland of een vis aan de haak. Wie ziet eerst wat? Omdat de hoofdprijs echt waardevol is, is er uiteraard ook een schiftingsvraag: hoeveel weegt het dier? Kom en waag een gokje!!!!!!

De rest van de wildernisroute

Maar de volgende ochtend… En dan naar de meest speciale watervallen van de wildernisroute. Ok, mooi maar wildernis???Een grote parking, een eethuisje voor de toeristen, en inderdaad een mooie waterval … Nee, wildernis zie je hier maar als je van de wildernisroute afwijkt… Zoals op onze cachetour. Dit was echt in het midden van niets.... Waar we toch nog eens probeerden elanden te spotten: Maar helaas, het enige wat we vonden op onze rit (die trouwens meer dan de helft, over een grindpad liep), was een oude school waar een tweedehands-verkoop was (’loppis’)en fika. We waren er als fietsers echt de vreemde eenden in de bijt en werden dus ook enorm bekeken... 56 km voor 7 caches! Waarvan eentje helemaal bergop tot de weg eindigde – en die er dan nog eens verdwenen was, volgens de vriendelijk Zweed die er woonde. Maar het etentje in ons privé-‘restaurang’, maakte alles goed! Neem hier maar eens een voorbeeldje aan, Kevin en Patrick! ...