Doorgaan naar hoofdcontent

Mijn Zweeds is niet slecht...




Dat zal je merken wat verder in het blog ;-)

Voor we vertrokken wou Nadine toch nog even naar het "vilt-winkeltje":
het bleek een rokerij te zijn voor rendiervlees, forel,... "Vilt" wil zeggen wild en het was dus geen handwerkwinkeltje!

We zagen er wel onze eerste eland!



Onderweg naar Duved, ook nog even een (cache-)wandeling gedaan in de bossen en langs een meertje (hoe kan het ook anders in Zweden!)



Duved: een super onvangst bij Katrien (Mats is er helaas niet) en later in de namiddag ook kennismaking met Hedda!


Eerst een verkenningstochtje door het dorp en (natuurlijk!) de doosjes gaan omtoveren tot lachende gezichtjes ;-)




 
 
De volgende dag zouden er een aantal vluchten doorgaan in het parapente-centrum in Are en ging Katrien ook een vlucht doen. Of we mee wilden gaan kijken? Tuurlijk!
Goed warm aankleden was de boodschap, want op de top van de berg zou het wel eens fris kunnen zijn (in het dal was het amper 14°).

Wij met al die mannen en vrouwen met hun enorme pakken op hun rug in de kabine... tot ik Katrien plots iets hoor zeggen van een "överraskning" en "flyg" ("verrassing" en "vlucht").
De lepe duvels hadden voor mij, als laat verjaardagscadeau, een tandemvlucht geregeld met één van de beste piloten van Zweden, Pål (de å wordt als een oo uitgesproken).






Helaas, helaas, bij het opstijgen viel de wind plots even weg, daalden we een meter en stond er een rots verkeerd geparkeerd, waar we tegen knalden....

De oppervlakkige snijwonden op mijn knieën bewijzen dat Zweedse rotsen even hard zijn als andere. En mijn schouder had ook een goeie deuk... Pål had zijn enkel serieus pijn gedaan en is op een draagberrie naar het Medisch centrum gebracht. Mijn onderzoek leverde enkel een gekneusde schouder op en verder wat verrokken spieren, niets ergs dus.
Pål zal waarschijnlijk zijn wereldkampioenschap in Frankrijk moeten missen.... Na duizenden uren vlucht zijn eerste ongeluk. Ik vond het zo erg voor hem....

We gaan hem zeker nog eens opzoeken!

Hopelijk ben ik morgen niet te stijf en kunnen we onze dagtocht naar de kopermijn aanvangen!

Reacties

Populaire posts van deze blog

Noorwegen hier zijn we!

Maar eerst de patiënt nog wat vocht toedienen: 3u30 boot naar Larvik (N), met gereserveerde zeteltjes, net zoals in een vliegtuig (maar met veeeeeel beenruimte, Sofie ;-) ) In Larvik beslist om toch nog maar een eind door te rijden en dan hebben we even moeten zoeken naar een plaats waar plaats was. In Horten aan het haventje konden we overnachten.  De volgende ochtend door naar Elverum en nu is het gedaan met rijden: fietsen er uit, luifeltje uit (tegen de regen) en straks eens een lijntje uitgooien! Een tip voor motorhomeliefhebbers: in Noorwegen kan je afvalwater en chemisch toilet legen, op parkings langs de autostrade (staat heel goed aangegeven). Want op campings en cp's is het lozen van afvalwater meestal niet voorzien. Straks foto's toevoegen, maar nu: fika!

Waag een gok! Waag een gok!

De weg naar hier was de moeite: kronkelend langs riviertjes en watervallen  Maar over Namsos valt niet veel te vertellen: veel industrie en een weinig aantrekkelijk centrum. Enkel deze ochtend deden we een mooi reeksje: een dik uur bergop en in een kleine 10 minuten weer beneden. Dus zetten we maar een gokpagina op! We zijn nu al zo lang aan het praten en zeveren over vissen en elanden... Nu, laat ons even gokken! Wie ziet het eerst wat? Je kan een gokje plaatsen via de opmerkingen onderaan, of Marjan eerst een eland ziet, of Christophe eerst een vis ziet (aan de haak wel te verstaan). Je kan kiezen tussen Marjan, Christophe, Luk of Nadine en een eland of een vis aan de haak. Wie ziet eerst wat? Omdat de hoofdprijs echt waardevol is, is er uiteraard ook een schiftingsvraag: hoeveel weegt het dier? Kom en waag een gokje!!!!!!

De rest van de wildernisroute

Maar de volgende ochtend… En dan naar de meest speciale watervallen van de wildernisroute. Ok, mooi maar wildernis???Een grote parking, een eethuisje voor de toeristen, en inderdaad een mooie waterval … Nee, wildernis zie je hier maar als je van de wildernisroute afwijkt… Zoals op onze cachetour. Dit was echt in het midden van niets.... Waar we toch nog eens probeerden elanden te spotten: Maar helaas, het enige wat we vonden op onze rit (die trouwens meer dan de helft, over een grindpad liep), was een oude school waar een tweedehands-verkoop was (’loppis’)en fika. We waren er als fietsers echt de vreemde eenden in de bijt en werden dus ook enorm bekeken... 56 km voor 7 caches! Waarvan eentje helemaal bergop tot de weg eindigde – en die er dan nog eens verdwenen was, volgens de vriendelijk Zweed die er woonde. Maar het etentje in ons privé-‘restaurang’, maakte alles goed! Neem hier maar eens een voorbeeldje aan, Kevin en Patrick! ...