Doorgaan naar hoofdcontent

En nog een klein tochtje...

32 km is inderdaad niet ver. En we starten met een lange afdaling met stukken tot 21%. Maar die moeten we wel straks terug omhoog ook!!!

Toen we een oud kerkje wilden bezoeken, kwam plots de 'sleutelhoeder' open maken. Zij woont net tegenover het kerkje. En mijn vraag hoe de Welsh verschillen van de rest van GB, startte een les geschiedenis, Welshe taalles, doorspekt met persoonlijke verhalen. Dit zijn de ontmoetingen die we liefst hebben!
Zij was bijna een professionele zangcarrière begonnen, maar moest dan toch tegen Londen gaan les geven om wat te verdienen. Haar grootvader was nog één van de kinderen die ooit een bordje om de nek kreeg "ik mag geen Welsh praten".
Henry (de eerste dacht ik) bouwde kastelen en binnensteden waar de Welsh niet binnen mochten. Ondere andere dat in Conwy, dat op één van mijn mislukte filmpjes stond.
Doet mij wat denken aan het verhaal van de Samen die ook alsmaar op kleinere stukjes land geperst werden.
Ook een taalles kregen we!
En terwijl wij het kerkje bezochten, had ze onze cursus klaar:

De tocht was iets minder spectaculair, want ging langs een iets grotere weg in het dal. Wel lekker vlak!
En toen kwamen de laatste 5 km klimmen! 🥵

Verdiend: 

Morgen naar Waunfawr en rond de Snow Don...

Reacties

Een reactie posten

Vermeld je je naam bij een reactie?

Populaire posts van deze blog

Noorwegen hier zijn we!

Maar eerst de patiënt nog wat vocht toedienen: 3u30 boot naar Larvik (N), met gereserveerde zeteltjes, net zoals in een vliegtuig (maar met veeeeeel beenruimte, Sofie ;-) ) In Larvik beslist om toch nog maar een eind door te rijden en dan hebben we even moeten zoeken naar een plaats waar plaats was. In Horten aan het haventje konden we overnachten.  De volgende ochtend door naar Elverum en nu is het gedaan met rijden: fietsen er uit, luifeltje uit (tegen de regen) en straks eens een lijntje uitgooien! Een tip voor motorhomeliefhebbers: in Noorwegen kan je afvalwater en chemisch toilet legen, op parkings langs de autostrade (staat heel goed aangegeven). Want op campings en cp's is het lozen van afvalwater meestal niet voorzien. Straks foto's toevoegen, maar nu: fika!

Waag een gok! Waag een gok!

De weg naar hier was de moeite: kronkelend langs riviertjes en watervallen  Maar over Namsos valt niet veel te vertellen: veel industrie en een weinig aantrekkelijk centrum. Enkel deze ochtend deden we een mooi reeksje: een dik uur bergop en in een kleine 10 minuten weer beneden. Dus zetten we maar een gokpagina op! We zijn nu al zo lang aan het praten en zeveren over vissen en elanden... Nu, laat ons even gokken! Wie ziet het eerst wat? Je kan een gokje plaatsen via de opmerkingen onderaan, of Marjan eerst een eland ziet, of Christophe eerst een vis ziet (aan de haak wel te verstaan). Je kan kiezen tussen Marjan, Christophe, Luk of Nadine en een eland of een vis aan de haak. Wie ziet eerst wat? Omdat de hoofdprijs echt waardevol is, is er uiteraard ook een schiftingsvraag: hoeveel weegt het dier? Kom en waag een gokje!!!!!!

De rest van de wildernisroute

Maar de volgende ochtend… En dan naar de meest speciale watervallen van de wildernisroute. Ok, mooi maar wildernis???Een grote parking, een eethuisje voor de toeristen, en inderdaad een mooie waterval … Nee, wildernis zie je hier maar als je van de wildernisroute afwijkt… Zoals op onze cachetour. Dit was echt in het midden van niets.... Waar we toch nog eens probeerden elanden te spotten: Maar helaas, het enige wat we vonden op onze rit (die trouwens meer dan de helft, over een grindpad liep), was een oude school waar een tweedehands-verkoop was (’loppis’)en fika. We waren er als fietsers echt de vreemde eenden in de bijt en werden dus ook enorm bekeken... 56 km voor 7 caches! Waarvan eentje helemaal bergop tot de weg eindigde – en die er dan nog eens verdwenen was, volgens de vriendelijk Zweed die er woonde. Maar het etentje in ons privé-‘restaurang’, maakte alles goed! Neem hier maar eens een voorbeeldje aan, Kevin en Patrick! ...