Doorgaan naar hoofdcontent

Dag vriendjes en vriendinnetjes...



Op meer dan 2000 km van huis komen we dan Christophe en Marjan tegen in Bronnoysund. “Hoeveel kans is daarvoor dat je elkaar hier ontmoet”, zei een passerende Nederlander toen we elkaar hartelijk begroetten. Wel 100% kans dus, want we hadden hier afgesproken!


We blijven hier een dag of vier – vijf. Rust… niet rijden, rijden (want dat hadden Marjan en Christophe gedaan tot nu), maar tijd voor een aperitief, een bbq-tje, lezen, vissen en fietsen.
Vissen? Ja, hij had ‘m! De eerste! Christophe gooit voor de eerste keer zijn lijn deftig in en hopla! Er hangt een vis aan. Omdat we niet wisten welke vis het was, hebben we ‘m maar teruggezet. Helaas, want achteraf bleek dat het een kabeljauw was…




En dan een fietstocht rond Torghatten, de centrale berg van dit eilandje. Volgens de legende was het gat in de berg gemaakt door de trol Hestmannen, toen hij achter het mooie meisje Lekamøya aanzat. Toen de trol merkte dat hij haar niet kon vangen, schoot hij een pijl naar haar om haar te doden. De trollenkoning wierp echter zijn hoed in de baan van de pijl, om het meisje te redden. En vanaf dan zat er dus een gat in zijn hoed…
Weer enkele foto’s die totaal niet kunnen tippen aan hoe het er hier in het echt uitziet!




Oh, en had ik al verteld dat de weg hier naar toe (weg nr. 17) ook supermooi was?




Vandaag dan een fietstochtje naar Brønnøysund. Elke cache was een gelegenheid voor Marjan om wat foto's te maken. Het verwonderde ons dat haar fotoapparaat niet warm gelopen was ;-)
Weer een super-omgeving!


Christophe ontpopte zich zelf als een volleerde cacher. Nadat wij de hele omgeving hadden afgespeurd, kwam hij langs om "eventjes het cachke te vinden"...


Kortom, alweer een geslaagde dag, bekroond met een makreel (deze keer had ik het geluk die aan de haak te slaan!):




Reacties

  1. Smakelijk 😋. Het ziet er ginder heel mooi uit. Wat een avontuur. Zalig!!! Genieten.....

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Vermeld je je naam bij een reactie?

Populaire posts van deze blog

Noorwegen hier zijn we!

Maar eerst de patiënt nog wat vocht toedienen: 3u30 boot naar Larvik (N), met gereserveerde zeteltjes, net zoals in een vliegtuig (maar met veeeeeel beenruimte, Sofie ;-) ) In Larvik beslist om toch nog maar een eind door te rijden en dan hebben we even moeten zoeken naar een plaats waar plaats was. In Horten aan het haventje konden we overnachten.  De volgende ochtend door naar Elverum en nu is het gedaan met rijden: fietsen er uit, luifeltje uit (tegen de regen) en straks eens een lijntje uitgooien! Een tip voor motorhomeliefhebbers: in Noorwegen kan je afvalwater en chemisch toilet legen, op parkings langs de autostrade (staat heel goed aangegeven). Want op campings en cp's is het lozen van afvalwater meestal niet voorzien. Straks foto's toevoegen, maar nu: fika!

Waag een gok! Waag een gok!

De weg naar hier was de moeite: kronkelend langs riviertjes en watervallen  Maar over Namsos valt niet veel te vertellen: veel industrie en een weinig aantrekkelijk centrum. Enkel deze ochtend deden we een mooi reeksje: een dik uur bergop en in een kleine 10 minuten weer beneden. Dus zetten we maar een gokpagina op! We zijn nu al zo lang aan het praten en zeveren over vissen en elanden... Nu, laat ons even gokken! Wie ziet het eerst wat? Je kan een gokje plaatsen via de opmerkingen onderaan, of Marjan eerst een eland ziet, of Christophe eerst een vis ziet (aan de haak wel te verstaan). Je kan kiezen tussen Marjan, Christophe, Luk of Nadine en een eland of een vis aan de haak. Wie ziet eerst wat? Omdat de hoofdprijs echt waardevol is, is er uiteraard ook een schiftingsvraag: hoeveel weegt het dier? Kom en waag een gokje!!!!!!

De rest van de wildernisroute

Maar de volgende ochtend… En dan naar de meest speciale watervallen van de wildernisroute. Ok, mooi maar wildernis???Een grote parking, een eethuisje voor de toeristen, en inderdaad een mooie waterval … Nee, wildernis zie je hier maar als je van de wildernisroute afwijkt… Zoals op onze cachetour. Dit was echt in het midden van niets.... Waar we toch nog eens probeerden elanden te spotten: Maar helaas, het enige wat we vonden op onze rit (die trouwens meer dan de helft, over een grindpad liep), was een oude school waar een tweedehands-verkoop was (’loppis’)en fika. We waren er als fietsers echt de vreemde eenden in de bijt en werden dus ook enorm bekeken... 56 km voor 7 caches! Waarvan eentje helemaal bergop tot de weg eindigde – en die er dan nog eens verdwenen was, volgens de vriendelijk Zweed die er woonde. Maar het etentje in ons privé-‘restaurang’, maakte alles goed! Neem hier maar eens een voorbeeldje aan, Kevin en Patrick! ...