De rest van de wildernisroute

Maar de volgende ochtend…

En dan naar de meest speciale watervallen van de wildernisroute. Ok, mooi maar wildernis???Een grote parking, een eethuisje voor de toeristen, en inderdaad een mooie waterval …

Nee, wildernis zie je hier maar als je van de wildernisroute afwijkt…

Zoals op onze cachetour. Dit was echt in het midden van niets....

Waar we toch nog eens probeerden elanden te spotten:

Maar helaas, het enige wat we vonden op onze rit (die trouwens meer dan de helft, over een grindpad liep), was een oude school waar een tweedehands-verkoop was (’loppis’)en fika. We waren er als fietsers echt de vreemde eenden in de bijt en werden dus ook enorm bekeken...

56 km voor 7 caches! Waarvan eentje helemaal bergop tot de weg eindigde – en die er dan nog eens verdwenen was, volgens de vriendelijk Zweed die er woonde.

Maar het etentje in ons privé-‘restaurang’, maakte alles goed! Neem hier maar eens een voorbeeldje aan, Kevin en Patrick!

Nu even afscheid van onze vrienden. Terwijl zij richting Tiveden trekken, maken wij een stop in Duved, bij Katrien en Mats (een Grembergse en een Zweed).

We zien elkaar terug voor enkele dagen, in onze traditionele stopplaats wanneer we naar Scandinavië reizen: Hillerod camping!

Oh, en dit feit mag ik zeker niet vergeten vermelden: ik heb Nadine eindelijk zo ver gekregen dat zij ook eens aan het stuur van onze homie zat!